Ik zit op het puntje van de wereld, ouderwetse wereldkaart voor ogen, daar, voorbij de horizon, houdt het op, daar valt alles eraf. Verderop graast een struisvogelpaar, een bavianenfamilie wandelt de weg op. Een schildpad is druk bezig er juist weer af te komen, van die weg. Die eindeloze weg die hier in een fraaie…
Als er een versie van een boek af is, valt er even een stilte. Ik kan niet meteen door naar een nieuw project, ik heb nog niet genoeg afstand voor een nieuwe kritische ronde. En hoewel ik me dan tijdens het schrijven enorm verheugd heb op die tijdelijke leegte, valt hij altijd tegen. Toen ik…
Ik maakte net deze foto, de weerspiegeling van mezelf in de ruit van mijn studio, waar ik net binnenkwam, Milo naar school, die blije opluchting omdat er opeens een vrijwel rimpelloze dag voor me ligt, met weliswaar stomme klusjes als adminstratie, maar toch, helemaal van mij, pas in de avond onderbroken door zoet kindergeregel in…
Ze kwamen. Omdat het in de buurtkrant had gestaan, omdat ze het op de site hadden gezien, of omdat ze mijn vrienden zijn. Wat zeg ik; iedereen die kwam was mijn vriend. Ze trotseerden de twee dagen pisweer die we per ongeluk voor ons evenement hadden uitgekozen. Ze liepen met erwtensoep en gluhwein van Sonja…
Het begon met regen en storm en een wegwaaiende partytent, die we net zo trots in elkaar hadden gepuzzeld. Sonja stond klaar met de soep, Roald en ik stonden klaar met flyers. Mijn zoons en Edwin stonden ook klaar. Het enige wat kwam was regen. En toen – in de verte, een mevrouw die moeilijk…
‘Je probeert ook te kijken naar wat er níet is,’ zei Jacintha Ellers, hoogleraar evolutionaire biologie, toen ik haar interviewde voor Neushoorns in het Noorderpark. Ze zit niet in de audiowandeling, maar hopelijk wel in het vervolg, het vervolg van kijken in de toekomst, van wat er nog gaat komen, van wat er nog niet…
Voor de audiowandeling die ik met Roald aan het maken ben, doe ik veel interviews. Radio-interviews, bedoeld om de audio te bewaren, en niet om er later op papier een artikel van te knutselen. Ik heb er speciaal nieuw speelgoed voor gekocht: een Zoom h5, met een shotgun mic (geen piemel, maar zo noemde ik…
Er zit een oogziekte in mijn familie waarvan ik lang heb gedacht dat hij ‘stargaze’ heette. Meteen het mooiste onderdeel ervan, die naam. Of ik ‘m heb weet ik nog niet, daar ben ik nog te jong voor. Maar ‘sterrenstaren’ is wel iets wat ik veel doe, de laatste tijd. Meestal nadat ik een tijdje…
Het leven is opgedeeld in allemaal totaal verschillende brokjes deze maand. Veel schoolbezoeken, soms een pabo, dan opeens een schaaktoernooi of een (geweldige) eerste dag van een podcastcursus. Ik hou het bij door heel veel in mijn agenda te kijken. Niet omdat ik niet weet wat er komt, maar omdat het iets geruststellends heeft om…
Er was een feestje gisteren; de Gouden Kinderboekenborrel in het verre Amsterdamse westen, naast de Kweker, op een groot terrein met niets dan voedsel. De plek waar de beste chefkok ter wereld Natasja (toen ze nog in Nederland woonde) naartoe ging, gewapend met een magische toegangspas. Het feest vond plaats in de Centrale Markthal een…
We logeren drie dagen in een huisje in Friesland, mijn vader, mijn tante en ik. Het uitzicht is grasland, twee paardjes en een schuine wilg met een bordje: Donot feed! Achter de paardjes: boomgroepen met een ritme, van groot naar klein en weer terug. Er zit iets geruststellends in dit uitzicht. Als ik hier zou…
Milo liep de hele ochtend al rond met Arans rugzak omdat ik had geroepen dat ik kleine jongens met grote tassen zo lief vind. Iets later fietste ik een stukje met Aran mee richting middelbare school. We hadden het over huiswerkstrategieën. Of we een kleurenprinter nodig hebben voor BeVo (bij ons heette dat handvaardigheid), maar…
Laatst kwam er een politieboot met zoveel vaart voorbij dat bij ons de rioleringsbuis brak en bij de buren de gasleiding. Dat is botenleven. Net zoals ik nu, bijna als vanzelf, de drang begin te voelen om gangboorden schoon te spuiten en te schilderen. Ik stel me voor dat tuinieren ook zo werkt, naar de…
Ik ben er doorheen, alle zin van Zeemeermeisje zijn gezien en gewogen. Mijn nieuwe kinderboek, dat hoop ik in het voorjaar gaat uitkomen (toch, Monique?). Deze laatste herschrijfrondes voelen als stofzuigen en tegelijk controleren of de plafonds wel deugen; het voelt als alle kanten tegelijk op kijken, terwijl ik met een verfkwast in mijn broekzak…
Daar fietste hij met zijn kaftpapier in zijn nieuwe tas op zijn rug, op weg naar de middelbare. Ik ging mee tot vlak na de drukte bij het Centraal Station, vanaf daar kon hij het zelf, zei hij. En dat geloofde ik, dat is namelijk zo. Toen ik me omdraaide en terugfietste, terug naar mijn…
Achterin de Dom zaten Femke, Lonneke en Hans, speciaal voor mij, als moderator van het Gesprek van de Dag. Van blijdschap vergat ik me prompt voor te stellen bij de introductie, maar daarna ging het goed. Dit keer waren Alexandra Broeder en Michel van den Bogaard te gast, we hadden het over kinderen en schapenkinderen….
Toen ik ooit begon bij NRC Handelsblad werd er vaker gevraagd of ik gesprekken wilde modereren. Soms zei ik ja, maar dan had ik altijd meteen spijt. Zo’n afspraak ging dan als een wolkenkrabber in mijn agenda staan, en dan kon ik er niet meer omheen kijken. De hele tijd dacht ik alleen nog maar…
Recept voor een festival: Loop naar het midden van het veld. Heb je een kind? Laat het kind dan kiezen welke tent er onderzocht gaat worden (ik weet al welke). Het kind in jezelf mag ook kiezen trouwens. Blijf daar een tijdje in de buurt. Luister naar de mensen die naar buiten komen. Begluur de…
Het festival is al halverwege, maar voor mij begint het vandaag. Theaterfestival Boulevard: eerder was ik hier festivalschrijver, dit keer mag ik ook gesprekken leiden. Direct uit het station fiets ik op mijn ov-fiets langs de lange rij bij de Bossche bollen, rechtdoor, het hart van de stad in. Door de koopgoot, langs het plein…
Vlak voor ik bij de Ysbreeker binnenliep, ademde ik een stukje boom in, waardoor ik alleen maar om water kon fluisteren. Zo werd het gesprek met de organisatie van Theaterfestival Boulevard over alle geweldige gesprekken die eraan zitten te komen extra spannend. Nóg spannender. Want het festival gaat door. En daar ben ik heel erg…
We gaan straks uit vaccineren, Aran en ik. Gisteren probeerde ik ons samen in te plannen, zijn eerste, mijn tweede, maar dat bleek logistiek een brug te ver. Dus nu gaat Aran naar het inloopspreekuur en ik daarna naar mijn afspraak. Hij vindt het spannend, we hebben al een paar keer berekend hoe laat hij…
Dit is een oproep: ik zoek een huisje. Het mag klein zijn, maar wel graag met bed en sanitair. Achterin een tuin misschien, een oud schoollokaal, of alleen doordeweeks in een volkstuin, als de rest van de wereld werkt. Als ik maar een fijn plekje heb om verhalen te schrijven. In ieder geval voor een…
‘Zo fijn dat ik het gevoel heb dat je er klaar voor bent,’ zei ik tegen Aran, terwijl we met zijn koffer naar het schoolplein liepen. Hij ging op kamp. Maar het was méér dan klaar zijn voor kamp, het was ook de midddelbare school, een nieuw leven, een nieuw ritme. Het plein was vol…
Gisteren was ik met Aran naar zijn nieuwe middelbare school en dat was net een reünie. Anouk was er, die ooit bij mij aan de bar in het Kremlin zat en die nu opeens een tweeling van twaalf heeft. Er was ook een vrouw die zeker wist dat ik met haar in een bootje op…
Nadat ik was thuisgekomen met mijn griffel, mocht Milo hem vasthouden. Dat was leuk, we waren alleen thuis, mijn achtjarige en ik. Hij had de griffel in beide handen vast en keek naar me met een nieuwe blik in zijn ogen. Bewondering misschien, maar eerder nog: verrassing. Gut, die moeder van mij kán iets. Zodra…
Gisteren werd ik verrast bij de uitgeverij, waar ik nietsvermoedend dacht over mijn nieuwe verhaal te gaan praten. Beetje trillerig, maar heel trots en blij hoorde ik daar het juryrapport en ik kreeg bloemen en die griffel in dat mooie doosje wat hem nóg echter maakt. Vandaag om vier uur mocht ik het vertellen, maar…
De blote kuiten van de vorige foto begonnen me een beetje tegen te staan, dus dit stukje is geschreven uit eigenbelang. Maar het gaat over mijn moeder. Over mijn moeders bankje, waar we gisteren wat gingkoblaadjes aan toevoegden. Wat niet mag, dus ik noem geen namen en ook geen locaties. Maar ik ben wel heel…
De mevrouw achter me stond met twee hippe Marokkaanse jongens te babbelen. De ene had een zusje met het syndroom van Down, dus hij vond het belangrijk dat hij gevaccineerd werd. De mensen voor me zeiden niks. Aran begon ondertussen aan de andere kant van de stad aan het NK schaken voor scholen. Het was…
Vanmorgen heb ik het wereldrecord traktaties maken verbroken. Coronaproof ook nog. Milo is in de vakantie jarig geweest en ik had het bedacht van tevoren, dat dinsdag een goeie dag zou zijn. Dan is er de leuke juf (de andere is ook leuk, maar vaker boos), dan hebben ze die eerste rommelig nadevakantie-maandag al gehad….
Terwijl ik de manen van mijn jongste kam, denk ik aan het verhaal dat ik aan het schrijven ben. Hoe het zijn einde nadert – maar dat doet het al een tijdje. En hoe heerlijk dat kan voelen. Een wereld om naartoe te gaan. Muren om nog iets rechter te zetten, een kek versierinkje gewoon…
Vandaag zou mijn moeder tachtig zijn geworden. In plaats daarvan is ze al anderhalf jaar dood. Ik bak citroencake met Aran, naar het recept van die geweldige blog van Caroline en haar vriendinnen, de Universal Moms. De hele ochtend heb ik foto’s van Aran zitten uitzoeken voor zijn twaalfde verjaardag, dan krijgt hij een fotoboek….
Vannacht droomde ik dat ik een baby ging ophalen bij de garderobe van de Praxis, maar dat de buurvrouw hem al had meegenomen. Er ontstond onenigheid over de vraag of dat mocht, zomaar baby’s aan buurvrouwen meegeven. Ik was daar ook druk mee bezig, in die droom. Volgens mij vond ik dat ze eerst een…
Aran mag meedoen met een pilot van Alasca (Amsterdam Liberal Arts & Sciences Academie) waarbij achtstegroepers die wel een beetje klaar zijn met die achtste groep alvast op vrijdagen naar de middelbare mogen. Ontzettend fijn, want de verveling was behoorlijk aan het toeslaan. Vandaag was de eerste keer, en we gingen fietsen. Over de brug,…
Laatst zei iemand tegen me: ‘Wat ik grappig vind aan jouw blogs, is dat ze eigenlijk over hele kleine dingen gaan.’ Ik verstond: dat ze eigenlijk nergens over gaan. Sindsdien vraag ik me af of dat waar is, en of ze niet eigenlijk over grotere dingen zouden moeten gaan. Of ik harder moet brullen (dat…
We zagen op het jeugdjournaal een jongen die 160 km naar zijn oma was gelopen, dus we dachten: wij lopen naar Melle, maar eerst tot Muiderberg, ik en de jongens, 22 kilometer over een dijk. Volgens het kaartje. Dat ontdekten we als eerste: dat je beter je ogen dan het kaartje kunt geloven, want het…
Gewapend met een lijstje begin ik aan mijn enige kinderloze dag van de week. Het lijstje is wat ongelijksoortig, met boodschappen, een pakje dat weg moet, een boek dat geschreven moet worden, een budget berekend. Zouden ze volgende week naar school gaan, de kinderen, en zo ja, hoe pakt onze school dat dan aan? Worden…
Mijn hoofd verandert door dat thuiswerken. Kwestie van multitasken, ik ben vast de enige niet. Na ernstig overleg gisteravond is besloten dat Floepie vanmorgen meegaat met mijn zevenjarige Milo naar Annabelle. Annabelle en Eldur zitten in zijn klas en met hen heeft Milo een thuisleergroepje. Ik heb beloofd eraan te denken, dat we het beest…
Sommige thuislesdagen duren langer dan andere. Deze duurde lang. Er kwam een mango in voor. En een foto waarop Milo en ik een rare bek trekken, maar die plaats ik lekker niet. We speelden een keer of vijf ‘Escape Room’, ideetje van dedagvandaag.nl die het weer van Klokhuis had geleend. Net als de vorige lockdown…
Ik sta bij de bakker om croissantjes te kopen voor de kinderen. Vijf om precies te zijn, twee van vier en drie van zeven. Het is de bakkerij met een klein cafédeel, waar ik vroeger aan Beste broers schreef. Ik ken de man achter de toonbank, want hij vertelde toen dat hij ook graag schrijft….
’s Nachts maak ik lijstjes omdat de regen maar doorgaat, net zoals alles maar doorgaat en toch zo onzichtbaar blijft. Lessen uit de lesboeken van mijn zevenjarige, hoe zat het ook alweer met die categorieën en een rijtje met ‘uw’, kan me niet herinneren dat ik dat ooit geleerd heb. Maar wat kan ik me…
De buren hadden een vuurkorf en dat maakte het beeld wakker dat al een tijdje sluimerde. Dat ik mezelf ook bij zo’n vuurkorf zag staan, mijn eigen vuurkorf. Voor de boot, met een tafel vol hapjes en allemaal lachende mensen als in een reclame. “Wij hebben een gezonde én warme oplossing gevonden”, zei die reclame…
Mijn toetsenbord had het moeilijk (het piepte astmatisch) en daarom zocht ik al een tijdje een nieuwe. Online natuurlijk, want dan heb je lekker veel keuze. Ik had geen geluk; de eerste typte niet lekker. Bij de tweede bleef na een paar verhalen de enter-toets hangen. ‘Ik tik vast te hard,’ zei ik grappend tegen…
Ik had dikke zachte sokken gekocht om de wereld vandaag, om te beginnen bij mijn voeten, wat warmer te maken. Ze werden gisteravond direct geconfisqueerd. Zo gaat dat met zachte warme dingen, er zijn altijd wezens die ze meer nodig hebben dan ik. Soms moet je die wezens dat gunnen.
Ik was even heel bang; zo van wow, ze woonde in zo’n Ariel doos in een hoekje van dat toch al zo donkere hoekjesvolle huis. Ze stond daar best. Te snel, dacht ik angstig, te snel. Maar er zat dus best weinig as in die doos, bleek, voor de helft gevuld. En witter ook, ik…
We stonden bij het schoolplein terwijl onze kinderen rondrenden alsof ze de hele dag met ducttape aan hun stoel vastgeplakt hadden gezeten. Wat misschien ook zo was, want de klas is onbegaanbaar gebied, dus moesten we geloven dat de foto’s en de berichten van de juf de waarheid waren. Misschien dat mensen achterdochtig worden als…
Ik was bij de krullenkapper. Want ik geloof in sprookjes. Het was er druk en we hadden allemaal mondkapjes op, waardoor alle kapsters met hun enorme bossen krullen op elkaar leken. Dat vonden ze andersom van de klanten ook, we moesten steeds zeggen wat onze naam was. Gelukkig werden er geen benen afgehakt. Oeps, sorry,…
Morgen is mijn moeder een jaar dood. Ik kijk al een tijdje naar die dag in mijn agenda. Zoals hij daar tussen de andere dagen ligt als een vetbubbel, ongrijpbaar. Ik ga naar mijn vader, morgen, maar we hebben het er nauwelijks over. Onze gesprekken zijn praktisch. Over wandelen in het bos, over geldzaken, wie…
Laatste schoolbezoek Kinderboekenweek 2020
Tussen het schrijven door rij ik naar mijn vader. Hij krijgt vandaag, omdat hij een staaroperatie heeft gehad, een nieuwe oogmeting. Zijn dag gaat wat stroef merk ik, en ik help niet. Ik sta te snel afgesteld, hij te langzaam. Dat vertraagt hem nog meer, en maakt mij een stuiterballetje. Desondanks kopen we een scheerapparaat…
Over kiezen, hoeveel schoenen je nodig hebt en het belang van pinguïns.
Na mijn avontuur in de bieb van de Banne , ontdekte ik dat ik mijn vulpen kwijt was. Mijn enige, prachtige, trouwe vulpen, die ik kreeg toen Aran ongeveer één was en waarvan hij meteen met zijn kleine knuistjes de dop molde. De dop die ik vervolgens met veel liefde en lijm weer repareerde, een…
Vanmiddag ga ik naar een bibliotheek in Noord om met de kinderen een verhaal te maken. Beste broers gaat mee, en dan leest een vrijwilliger eerst voor uit het boek. Daarna maken we een verhaal. Het is iets wat ik vaker doe, waar ik meestal in gelijke delen een beetje zorgelijk over ben (zal alles…
Om me heen: de katten die als verbaasde kuikens uit hun dekbed kruipen. Er kwam regen, maar de wereld bestaat nog steeds. Heel veel huppelende honden voor de deur, het zal er wel lekker ruiken. Het filmpje over Beste broers dat zo’n beetje klaar is (zo’n Call to Action schijnt ook heel belangrijk te zijn). De vakantie…
We zijn in Harderwijk, ik en de jongetjes. Ik denk dat het de eerste vakantie is in bijna een jaar. De laatste keer was Schotland, toen overleed mijn oom en vlak daarna mijn moeder. Misschien dat de dood met de vakantie danst, want gisteren was ik eerst nog bij de crematie van de moeder van…
Nu het plein bij ons voor de deur steeds meer in een open festivalterrein zonder Dixies aan het veranderen is, hebben we plantenbakken geplaatst. Met boompjes zelfs; een kers en een Golden Delicious en een Jasmijn die we van Marieke kregen, maar die het een beetje moeilijk heeft. Het uitzicht is meteen een stuk beter…
We hebben al jaren geen bel. Wel een klopper, maar daar kunnen de meeste kinderen niet bij. Die hangen dan ondersteboven aan de boot om vanaf de stuurhut toch bij die klopper te kunnen, wat grappig is; meestal staat de deur namelijk gewoon open. Nu is er dus een bel. Met zo’n klepel eraan van…
Goed, toen was ik even stil. Coronamoeheid, ik zag het overal toeslaan. Ondertussen fotografeerde ik wel een fantastische zonsopgang zonder poes, en reed ik zacht zingend naar de studio, omdat het tegenwoordig extra heerlijk is om een tijdje ongestoord te kunnen werken. Tijd die ik vervolgens verdeed met het koffieapparaat (is dat al ontkalkt?) en…
Als je op googlemaps het adres van mijn ouders intikt, dan zie je mijn moeder. Ze heeft haar fiets in de hand, staat voor de deur van haar huis. Allebei haar benen er nog aan, nog helemaal in leven. Je ziet haar op de rug, die iets te grote, witachtige jas, die ook zo goed…
Schrijfopdracht nummer 18, over een ei
Gratis schrijfopdracht om zoveel mogelijk virussen te verdrijven
Over mijn moeder
Sinds kort heb ik TWEE blogs. De ene is deze. Met persoonlijke verhalen. De andere is meer zakelijk of staat, zoals nu, vol schrijfopdrachten in tijden van Corona. Je krijgt gratis schrijfadvies mocht je vragen hebben en je mag zelf kiezen welke opdracht je wilt maken. Kijk maar hier
Ik plaatste een nieuwe, verse foto, gemaakt door Kika Booy, ik werkte twee verhalen bij, die je nu online kunt lezen. Hier en hier. Yoko is waargebeurd. Mieren in een bus ook. Zoetzure zaken, want ik schreef het verhaal over mijn moeder in het jaar voor ze stierf. Dingen die je nog niet wist. Iets…
Niet ziek worden voor iemand anders is een stuk lastiger dan voor jezelf. Vooral omdat je zo helemaal niks mag hebben. Geen snufje, geen kuchje. ‘Ik blijf twee meter van je af,’ waarschuwde ik mijn vader gisteren al, terwijl ik er morgen pas heenga. Vandaag heb ik de hele dag mijn hypochondrische voelsprieten uit. Is…
Reed ik met mijn dappere laarzen in mijn fladderjurkje naar de schouwburg. Enorme rij. Was ik meteen onder de indruk. Want blijkbaar gaat verlegenheid niet over als je ouder wordt en al helemaal niet als je twee jaar geen boek hebt gepubliceerd. En áls je dan al een boek publiceerde, was het een kinderboek. Stond…
Gisteren hebben we mijn vader naar huis verhuisd. Hij had zijn spullen al gepakt. Opeens was zijn kamer weer een revalidatiekamer. Het blauwe plastic matras en de robuuste stoelen vol rollatorbutsjes. We gingen langs de Albert Heijn en mijn vader keek zoals ik me voel als ik in New York kom: dat je een supermarkt…
We gaan op bezoek in het AMC, of eigenlijk het UMC, bij een te vroeg geboren kindje, of eigenlijk, bij de ouders van het te vroeg geboren kindje. Aangezien de vakantie nooit meer op lijkt te houden, gaan de jongetjes mee. Milo heeft er wel zin in. Die is nog steeds onder de indruk van…
Een week geleden.‘Als ik jou duw,’ zegt Els de fysio, ‘dan struikel je een beetje opzij, maar blijf je overeind.’ We staan in de lange gang naast twee stoelen, een bal en wat gewichtjes. Mijn broer en ik knikken. ‘Maar als ik jullie vader duw, dan valt hij om.’Mijn vader, in de rolstoel, knikt ook….
‘Sadistisch eten,’ noemt mijn vader al die kuipjes, die plasticjes om kazen, die onlostrekbare hoekjes. Op zijn afdeling zitten alleen maar mensen met een hersenbeschadiging, overal hangen onbruikbare vlerkjes, wordt er somber naar het bord gestaard waar geen eten ligt, maar een aanstormende worsteling. ‘Kom kom, meneer Schmitz,’ zeggen de verpleegkundigen wat dwingend en leggen…
Opeens ben ik me heel bewust van geen pijn in mijn rug. Van mijn snelle vingers die dit opschrijven. Van een hoofd dat niet zwaar is, sterker nog, dat uitstekend functioneert. Misschien ben ik wel goed in tijden van veel tegelijk. Mijn vader sinds gisteren in die revalidatiekliniek, en (gelukkig) een rij vrienden die bij…
Ik vraag me af of die verhuizing een goed teken is, schrijft een vriend van mijn vader. Ik ook. Mijn vader gaat morgen per ambulance (in een auto hangt hij nog te scheef) vanuit het ziekenhuis naar een ‘geriatrisch revalidatiehuis’, omdat het hardere werken van ‘echte’ revalidatie in een kliniek als Basalt te hoog gegrepen…
Het moment dat de jongetjes en ik de boot uitkomen om naar school te gaan, valt sinds een paar dagen gelijk met de opkomst van de zon. Wat elke dag hoopvol maakt. Dat is nodig, want met mijn vader gaat het nog niet zo lekker. Vrijdag kreeg hij een tweede ‘stuttering stroke’, waardoor hij zaterdag…
Ik had wel gezien dat mijn vader ’s nachts vier keer had gebeld, maar mijn telefoon stond al uit en ik vermoedde een broekzakbel. Dus toen hij ’s ochtends nog een keer belde nam ik vrolijk op om hem dat te vertellen. Maar het was geen broekzakbel. Hij heeft een beroerte gehad en ligt in…
We gingen naar de nachtwandeling van Artis. Met Willemijn en mijn eigen twee aapjes, die harder kwetterden dan welk beest dan ook. We liepen een route met een app en Aran was de reisleider. Ik had vorig jaar met Milo en Maarten een soort speurtocht na sluit in Artis gedaan en het mooiste vonden we…
Aan het einde van de yogales golfde het weer over me heen. Verdriet. Het besef dat ik nu in een wereld leef waarin mijn moeder niet leeft. En ik probeerde erover na te denken. Waarom het zo moeilijk is om dat echt te beseffen. Het antwoord dat ik verzon is misschien een open deur. Maar…
‘Ik snapte het einde niet zo goed.’ Ik neem een slok koffie en kijk naar mijn twee zonen en mijn twee neefjes. ‘Nou,’ zegt Joost van vier, ‘er was dus een kleurenvanger.’‘Een kleurendief,’ knikt Milo. ‘En die raakte zijn kracht kwijt als je zijn helm afpakte,’ gaat Joost verder.‘Dus toen hadden de rovers gewonnen.’ Alle…
In de krant las ik dat het goed is om je goeie voornemens op te schrijven omdat ze dan voelen als een contract. Bovendien leer je dan omgaan met je valkuilen. Want wij vallen er altijd weer in, schijnt. Het beste is het om écht op 1 januari (te laat) of op zijn minst in…
Het was tweede kerstdag en we gingen naar de Heemtuin om een herinneringsplek voor Helbertijn te zoeken. De gemeente had namelijk gezegd dat het bijna nergens mag, maar heel soms wel. Als wij concreet waren, konden zij dat ook zijn. We gingen naar de Heemtuin om concreet te zijn. Er was een plomp met van…
Dat mama een koenkel is. En verder nog iets? Heb je nog goeie raad voor de mensen?Je bent een tomaat. En zeg maar aaaaaaaaaaa, gewoon met alleen maar aa-tjesIk denk dat we zo de kerst wel doorkomen.Ik ook.
Toen mijn moeder nog in de revalidatiekliniek lag, zonder been, bijkomend van de operatie, werd het lente. Dus we gingen naar buiten. Achter de kliniek was een schelpenpad, een bruggetje, bomen. ‘Hoor je de specht,’ zei ze dan opgetogen. Ik wees op plantjes, waarvan ze altijd de namen wist.Het rondje werd steeds groter, hoewel ik…
De doos waar de as van mijn moeder in zit lijkt op zo’n hoekig geval waar de Jumbo ook haar kattenbakvulling in verpakt. En het kattengrit was op. Ik had online al nieuwe besteld – dan krijg je zo’n enorme hoeveelheid die een boze postbode met een steekkarretje komt brengen en als het even kan…
Het gesprek ging over het schrijven van een blog en hoeveel je uitlegt over de achterliggende omstandigheden.Ze zei dat mensen die niet wisten over wie het stukje ‘as dinsdag’ ging, het ook niet zouden begrijpen. ‘Ze weten niet dat je moeder geen been meer had, dus dan snappen ze je laatste zin niet.’ Daarna vroeg…
Gisteren stond ik op een steiger in het ruim met mijn vinger bij een lekkage. Een plafondplaat lag op de vloer, een deel van de betimmering ook. Er zat schimmel op. Edwin stond op de dakplaten buiten met een tuinslang. Aan tafel zaten vijf jongetjes die snoep probeerden te maken van een recept uit het…
Ik was naar Nemo met een heleboel tienjarigen oftewel met Arans klas. En dat viel enorm mee. Waar Milo’s klas nog uit een dertigkoppige groep pluizige eendjes bestaat, die, zodra je op ze probeert te letten, alle kanten op waggelt, zijn tienjarigen zelfstandige kinderen. Mocht je er per ongeluk eentje achterlaten in de bus, dan…
Dus ik begon vanmorgen om half acht met schrijven aan de tekst die vorige week had gemoeten en dat vond ik meteen heel erg fijn. Verdwijnen in een verhaal, spoorzoeken naar grote lijnen. Eén uur ’s middags had ik als deadline beloofd en om tien voor één, daarnet dus, was ik klaar met de eerste…
We gingen de as ophalen bij het crematorium. Het was een kamer, derde deur links vanaf de familiekamer, vol hangers en urnen en glazen kralen waar de as als ‘speels element’ tussen geperst kon worden. De afspraak was gisteren gemaakt. De mevrouw van de Dela had door de telefoon nog gezegd dat ze daar blij…
Sinds de identiteitsfraude heb ik al mijn wachtwoorden gewijzigd (het dilemma: allemaal nieuwe wachtwoorden die je gaat vergeten, één versleutelde sleutelhanger – maar wat als iemand die kraakt, maar wat als je dát wachtwoord vergeet), dus nu duurt het even voor ik verder kan aan een verhaal, want alle software (lees, in dit geval, Dropbox)…
Paola van het politiebureau had het ook wel eens gehad: haar zoon appte haar dat hij geld nodig had. ‘Maar die had ook echt geld nodig.’ Ze bedoelde maar te zeggen: ze had haar zoon meteen gebeld. ‘Want dat doe je op zo’n moment.’ Ik stond te blauwbekken voor haar balie en knikte. Identiteitsfraude. Mijn…
Ik zit in bed met een das om en ik stink naar diesel. We moesten diesel tanken voor de verwarming dus kwam er een bunkerboot langszij en verkouden of niet, stak ik daarnet een nozzel in een gat in de boot. Daar zwom vervolgens 1000 liter doorheen, zo de buik in. Dat is wat fijn…
Project: tot het einde van het jaar, om de twee dagen