Zoete regen

Achterin de Dom zaten Femke, Lonneke en Hans, speciaal voor mij, als moderator van het Gesprek van de Dag. Van blijdschap vergat ik me prompt voor te stellen bij de introductie, maar daarna ging het goed. Dit keer waren Alexandra Broeder en Michel van den Bogaard te gast, we hadden het over kinderen en schapenkinderen. Ik vind het elke keer magisch, met zijn allen zoeken naar woorden, naar manieren om na te denken over veelhoekige onderwerpen. Zonder conclusies, maar altijd met winst.
Na afloop zaten Femke, Lonneke, Hans en ik buiten met bier en deden we net alsof het niet regende. En wij niet alleen, er waren meer mensen op het terras, en die deden ook allemaal alsof het niet regende. Die deden ook allemaal alsof het niet eigenlijk nét een tikkie te koud was voor een zwoele augustusavond. We deden dat omdat we zo blij zijn dat er een festival is. Dat we buiten kunnen zitten. Omdat we het gevoel hebben dat wij deze plek pas net hebben ontdekt en nog niet al die andere mensen die vast en zeker nog gaan komen. Wij liepen voorop in de verse sneeuw. Of nou ja, sneeuw. De zoete regen.