Zonder korsten

De doos waar de as van mijn moeder in zit lijkt op zo’n hoekig geval waar de Jumbo ook haar kattenbakvulling in verpakt.
En het kattengrit was op.
Ik had online al nieuwe besteld – dan krijg je zo’n enorme hoeveelheid die een boze postbode met een steekkarretje komt brengen en als het even kan op het platje voor de boot achterlaat – maar daarmee gingen we het weekend niet redden. Twee katten, behoorlijk neurotisch, buiten storm.
Dus ik kocht iets wat niet op een doos leek. Aran was mee en wilde graag dragen; het werd een soort langwerpige zak, waar nu net, bij nadere inspectie, twee kant en klare kattenbakvullingen in blijken te zitten.
Een geweldige uitvinding.
De vulling zag eruit als een dikke envelop, die ik alleen maar hoefde open te vouwen en die zelfs elastiek had, zodat de plastic ondergrond moeiteloos aan de randen bleef zitten en het grit zich heel ordelijk over de kattenbak verdeelde. Ik was in luttele minuten klaar, waardoor ik nu in alle rust deze blog kan schrijven.
Die enveloppen gaan rechtstreeks op mijn lijstje ‘cadeautjes voor mezelf als ik het een beetje moeilijk heb maar geen tijd of geld voor een losbandiger leven’. Jeweetwel, die lijst waar ook extra hard zuigend keukenpapier en voorverpakte oploskoffie met heftig schuimende melk op staat. Oftewel brood zonder korsten voor volwassenen. Iemand nog suggesties?