Morgen komt het Zeemeermeisje. Een meisje dat op het dak van haar huis een oude vrouw ontdekt, in een tent. Ze gaan elkaar helpen, zelfs als dat bijna onmogelijk lijkt.
Een zacht verhaal denk ik, zonder haakjes, zonder ‘ik heb het allemaal zelf meegemaakt’. Hoewel ik het huis van Huda gebruikte en het dak van café het Loosje. En de boot naar Schotland, en nou ja, eigenlijk heb ik het wèl meegemaakt, allemaal. Omdat ze me meenam, Miki. Omdat ik samen met haar over de Nieuwmarkt liep met dat gevoel dat ik ook had toen ik er net woonde. Bewondering, en trots, dat het zomaar kon en mocht, temidden van die mooie oude huizen wonen, onderdeel zijn van een stad. Ga het maar lezen. Of voorlezen. Duik ik nog even die stad in.