Sportsokken

Ik was te laat met een tekst. Dat ben ik nooit. Of zelden. En vreemder nog, het was me enigszins ontgaan, dat ik bezig was de deadline te missen. Ook dat is niks voor mij. Het voordeel van een dode moeder is dan wel weer dat het je vergeven wordt. Bovendien was er van alles…

We willen twee katten adopteren.  Of eigenlijk, ik wil dat. En Woek ook. En Milo kan heel goed POESJES roepen, dus dat telt. Nu alleen hopen dat we ze ook krijgen; er is nog een familie in het spel. Met een tuin. Maar ook met een hond dus dat is weer een nadeel. Wij hebben ook…

Mijn toetsenbord had het moeilijk (het piepte astmatisch) en daarom zocht ik al een tijdje een nieuwe. Online natuurlijk, want dan heb je lekker veel keuze. Ik had geen geluk; de eerste typte niet lekker. Bij de tweede bleef na een paar verhalen de enter-toets hangen. ‘Ik tik vast te hard,’ zei ik grappend tegen…

Ik zit in de Orangerie, thuisbasis van festivalmedewerkers. Er komt een kind op een step voorbij, iets verderop heeft de masseur die ik net interviewde haar massagetafel uitgeklapt. Maar om tijdens zo’n interview nou meteen te boeken is ook weer zo wat. Later dus, dit festival duurt nog wel even. Gewoon nog wat schouderspanning opsparen,…

Er zijn momenten in je leven, spirituele momenten, waarbij je kunt kiezen: lach ik erom, of ga ik erin mee? Gisteravond was zo’n moment. We stonden met zijn allen in een te Griekse kleine hotelkamer Roald in bed te stoppen. Opdat hij zou dromen. Er waren dagen voorbereiding, besprekingen en het formuleren van een intentie…

Over mijn moeder