Snipperdag
Die herfst, de lappenmand, ik dacht; even niks. Even lekker chillen met Milo. En dat hebben we gedaan. Ik dan.
Ik verstuurde de papieren voor een sportclub van Aran naar een opdrachtgever, omdat ik dacht dat het de overeenkomst van opdracht was, ik bond met tie-wraps een groen meisjesmandje aan mijn fiets wegens gebrek aan tas-ruimte, waardoor mijn stuur niet meer wil draaien en waar geen kinderbeentjes onder passen, en die fiets ís al zo…
‘Waarom moeten wij alles leren en kunnen spinnen alles al?’ Dat vroegen Aran en ik ons af op de fiets op weg naar de supermarkt, om voor de school uit al boodschappen te hebben gedaan. Iets met leeftijd misschien, dat een spin geen tijd heeft om te leren spin te zijn omdat hij dan al…
Een cliffhanger maken van de werkelijkheid; dat voelde gisteren een beetje gek. Want na het zoeken, na het besluit om woensdag door te gaan met het openen van alle dozen, stuurde Bart een paar uur later een bericht. Van een zakje, gevonden in een doos die nog in het huis stond, ‘een vrij random doos.’…
Ik was naar Nemo met een heleboel tienjarigen oftewel met Arans klas. En dat viel enorm mee. Waar Milo’s klas nog uit een dertigkoppige groep pluizige eendjes bestaat, die, zodra je op ze probeert te letten, alle kanten op waggelt, zijn tienjarigen zelfstandige kinderen. Mocht je er per ongeluk eentje achterlaten in de bus, dan…
Koude wind heen = koude wind terug. Warme handschoenen zijn dat alleen als je naast de kachel staat. Het gewone leven wikkelt zich als een grijze slingerplant om me heen en ik heb niet eens tijd om dat blogje te schrijven over waarom ik geen blogjes schreef toen ik vorige week nog in Afrika was…