Wel vroeg toch fijn
Woek is uit logeren, Milo zingt ‘een, twee, drie’, tegen een Nijntje toren.
Ik schrijf een verhaal. De vakantie begint eindelijk een beetje te wennen.
Ik dacht over een blog en wat de grenzen zijn. Toen met Milo was het overleven. Dus ik schreef. Er was geen grens. Anderen voelden hem wel, die grens, vonden dat ik er overheen was gegaan. Dat zeiden ze niet letterlijk, ze zeiden, gut, schrijven over een te vroeg geboren kind, dat zou ik niet…
Het leven is opgedeeld in allemaal totaal verschillende brokjes deze maand. Veel schoolbezoeken, soms een pabo, dan opeens een schaaktoernooi of een (geweldige) eerste dag van een podcastcursus. Ik hou het bij door heel veel in mijn agenda te kijken. Niet omdat ik niet weet wat er komt, maar omdat het iets geruststellends heeft om…
Van tevoren leek het een uitstekend idee. Een dagje op je hoofd staan. Yoga, mijn nieuwe liefde sinds ik geen mannen meer knock-out sla, of tenminste, sinds ik geen aikido en zwaardvechten meer doe. Want dat blijkt dus heel hard werken te zijn, dat geyoga, met kracht, balans, uithoudingsvermogen. Precies de ingrediĆ«nten die ik leuk…
‘Uit de vaart halen’ bedacht ik me, dat is toch wel een lievelingszin van heel vroeger, van voordat ik wist dat je lievelingszinnen kon hebben. Vervolgens waaide ik bijna een auto in bij de noordelijke rotonde, het Oostveer, dat dus nog wel in de vaart was, had ik al achter me gelaten. Ik borstcrawlde door…
Dus maandag gaan we in een rupsvoertuig over het strand rijden in Katwijk. Mijn vader, en Robert, en Huda, en Alex, en Caroline. Die kennen jullie misschien niet allemaal, maar we zijn dus een groepje in een rups, voor het beeld. Het is een beetje de categorie; nooit gedacht dat ik dat zou doen. Maar…