Wel vroeg toch fijn
Woek is uit logeren, Milo zingt ‘een, twee, drie’, tegen een Nijntje toren.
Ik schrijf een verhaal. De vakantie begint eindelijk een beetje te wennen.
Vergelijkbare berichten
We oefenen de storm
We rijden door de storm. Aran en ik op onze fiets, Milo bij mij voorop, als een geel boegbeeldje. We zijn op weg naar Liv, het speelvriendinnetje van Milo. Milo verheugt zich er al de hele week op. De hardste regen en wind raakt ons op de verbindingsdam. De fietser voor ons zwiept bijna het…
Katapult
‘Sadistisch eten,’ noemt mijn vader al die kuipjes, die plasticjes om kazen, die onlostrekbare hoekjes. Op zijn afdeling zitten alleen maar mensen met een hersenbeschadiging, overal hangen onbruikbare vlerkjes, wordt er somber naar het bord gestaard waar geen eten ligt, maar een aanstormende worsteling. ‘Kom kom, meneer Schmitz,’ zeggen de verpleegkundigen wat dwingend en leggen…
Schrijvershuisje gezocht
Dit is een oproep: ik zoek een huisje. Het mag klein zijn, maar wel graag met bed en sanitair. Achterin een tuin misschien, een oud schoollokaal, of alleen doordeweeks in een volkstuin, als de rest van de wereld werkt. Als ik maar een fijn plekje heb om verhalen te schrijven. In ieder geval voor een…
Buren
Het stormt, we hebben als een bundeltje handen en voeten geslapen, kinderkrullen in mijn neus en bij het opstaan bleef Milo als een aapje plakken. Zo ontdekten we de eenden die op de rand van de gangboorden de storm weerstaan. Na enig argwanend knipperen (oogleden van onder naar boven in plaats van andersom) bleven ze…