Waarschuwing
Alle bomen in Amsterdam zijn op. De lantaarnpalen ook.
Milo heeft een T. rex
Even leek het al niet meer relevant, dat geriatrische onderzoek van mijn vader. Want direct erna werd hij ziek en reageerde nergens meer op. Een stil delier, extreem veel hoesten. Maar gisteren belde hij me opeens op en klonk heel erg als zichzelf toen hij zei: ‘Hoe is het?’ Dat hij niet naar mijn antwoord…
Ik plaatste een nieuwe, verse foto, gemaakt door Kika Booy, ik werkte twee verhalen bij, die je nu online kunt lezen. Hier en hier. Yoko is waargebeurd. Mieren in een bus ook. Zoetzure zaken, want ik schreef het verhaal over mijn moeder in het jaar voor ze stierf. Dingen die je nog niet wist. Iets…
De ene had pijn in zijn voet vannacht. Een vakkundig aangelegde sok hielp. De andere moest hoognodig koprollen oefenen, terwijl hij dat dus al heel goed kan – jammer van die bedrand, steeds. Nu zit ik omringd door jongetjes te schrijven. Woek weet wel waarover. ‘Er waren eens een paar tandenstokers, schrijf daar maar over…
Morgen is mijn moeder een jaar dood. Ik kijk al een tijdje naar die dag in mijn agenda. Zoals hij daar tussen de andere dagen ligt als een vetbubbel, ongrijpbaar. Ik ga naar mijn vader, morgen, maar we hebben het er nauwelijks over. Onze gesprekken zijn praktisch. Over wandelen in het bos, over geldzaken, wie…
Woek heeft al een maand vakantie en als je vraagt hoe hij dat vindt steekt hij zijn voeten en zijn handen tegelijk in de lucht: vier duimen. Vandaag fietsen we naar Noord waar hij een sportkamp van drie dagen gaat doen. Met voetballen en hockey en trefbal. Hij zit te glunderen in de kleedkamer want…
Die herfst, de lappenmand, ik dacht; even niks. Even lekker chillen met Milo. En dat hebben we gedaan. Ik dan.