Waarschuwing
Alle bomen in Amsterdam zijn op. De lantaarnpalen ook.
Milo heeft een T. rex
De doos waar de as van mijn moeder in zit lijkt op zo’n hoekig geval waar de Jumbo ook haar kattenbakvulling in verpakt. En het kattengrit was op. Ik had online al nieuwe besteld – dan krijg je zo’n enorme hoeveelheid die een boze postbode met een steekkarretje komt brengen en als het even kan…
Mijn vader zat met zijn rolstoel aan een trapmechanisme bevestigd en fietste door Belgie. Ik had er een stoel bijgepakt en samen keken we naar de tv, waarop de straten sneller voorbij gingen als mijn vader wat sneller trapte, wat hij maar één keer deed. Mijn vader keek vol aandacht naar de keitjes op straat,…
Och het was zo fijn op de berg van Anna en haar familie. Maar verstandig als we zijn keren we één dag voor het vliegen terug naar Madrid, om niet teveel tegelijk te reizen. Misschien hadden we ook nog iets met halverwege kamperen moeten verzinnen, want Milo slaat aan na drie uur rijden. Dan moeten…
‘Waarmee je de planten water geeft.’ ‘G-ieter. Kleuren, ik weet er twee.’ ‘Uh. G-eel -‘ ‘-En G-roen.’ De hardheid van de g blijkt niet uit te maken, heb ik geleerd, wel waar hij in de keel zit. A-ch-terin. En gelukkig zijn er veel spelletjes die Woek leuk vindt. Ik voel me ook een stuk veiliger…
Vandaag zou mijn moeder eenentachtig zijn geworden. We zouden naar Oegstgeest zijn gegaan, broer, aanhang, een kleine kudde neefjes. En mijn moeder (in mijn fantasie heeft ze allebei haar benen nog) zou één van haar taarten hebben gebakken, naar Zweeds recept. We zouden in de tuin zijn gaan zitten, waar allerlei plantjes als vanzelf heel…
Niet ziek worden voor iemand anders is een stuk lastiger dan voor jezelf. Vooral omdat je zo helemaal niks mag hebben. Geen snufje, geen kuchje. ‘Ik blijf twee meter van je af,’ waarschuwde ik mijn vader gisteren al, terwijl ik er morgen pas heenga. Vandaag heb ik de hele dag mijn hypochondrische voelsprieten uit. Is…