Iets met veel konijnenkeutels

  Als ik wil stofzuigen roept Milo altijd: ‘ik doen!’ en grijpt de stofzuiger. Wat leuk is natuurlijk, maar ook onhandig, want even later ligt de zuiger eenzaam te ronken en is meneer alweer een toren aan het bouwen. Daarom heb ik eilandjes van korrels in de boot. Op plekken waar Milo nooit komt, die ik…

Ouder worden is schillen van jezelf pellen. Soms kost dat kracht, soms vallen ze er gewoon af. Een film van je hoofd op groot scherm; dat je je eigen rimpels ziet, opeens -maar daar doorheen nog steeds jezelf, gelukkig, dat heb ik met ouder wordende vrienden trouwens ook: ze zitten er altijd nog in, in…

Ik zit in mijn jaarlijkse ‘ik moet een echte baan’ fase. De vakantie voorbij, grootse plannen, geen geld. Zou het niet makkelijker zijn, denk ik steeds. Iets waarbij ik kan maken, maar dan met een groep, binnen een structuur, iets uitbouwen, in plaats van steeds opnieuw opbouwen. Mijn hoofd ontsteekt er een beetje van, en met…

We waren naar het bos gegaan. Dat kan tegenwoordig, er is een pontje. In het bos liepen we een rondje. Milo zat in de buggy, waar hij nooit in zit, dus dat was de attractie op zich. Omdat hij laat naar bed was gegaan, wilde hij alleen dat ik hem duwde. Ik zei steeds: ‘Goed Milo,…

Ik ga Anna helpen verhuizen. Een echte ouderwetse studentenverhuizing, met uit elkaar vallende dozen en touw en blok. En dat op de Haarlemmerstraat, de drukte straat van Amsterdam op zo’n zaterdag – met de smalste stoepjes. We hebben een kast opgehaald in Oosterblokker bij die geweldige Westfriese Beurs, de opper-kringloop, en staan nu met dat…