Fietste ik toch nog inwendig mopperend door de Dapperstraat. Terwijl ik net yoga had gedaan. Dan verwacht je na afloop op zijn minst een beter humeur. Aanleiding voor de mopper was klein: ik zocht een DHL punt maar werd weggestuurd. Want ‘ja het staat wel op Google maps, maar we zíjn het niet.’ Niet erg niet erg, lachte ik, liegbeest dat ik ben.
Het was ook iets met de komende vakantie. Met dat gerégel. Dat ik ging filmen op maandag maar ook met Aran naar Cinekid en een afspraak over een klus en alles even ‘we zien wellerig.’. Dat ik die ene jongen nog steeds niet te pakken had voor dat ándere interview en oh ja, nóg een deadline, niet echt vergeten, maar misschien toch net iets te lang niet aan gedacht. Dan zie ik mezelf met zo’n hockeystick en van die kleine pilonnetjes en dan er tussendoor slalommen, op skates, die weer op stelten staan, met een blinddoek.
Soms wil ik heel veel geld en geen werk. Omdat ik denk dat dat heel veel geregel zou schelen. Maar meestal word ik heel onrustig van geen werk.

Vergelijkbare berichten

Hij viel om
Gistermiddag kwamen mijn ouders na een familiebezoek in Utrecht op de terugweg langs de boot. Op ziekenbezoek bij Ed, terwijl ik net een dagje vrij worstelen met de kinderen achter de rug had, die van slag zijn omdat Ed altijd op zaterdag met ze gaat sporten, en ze nu in plaats daarvan met mij zaten…

We hebben geluk
We zijn op de werf. Dat is iets wat je één keer per zeven jaar doet, en met deze boot hebben we het nog nooit gedaan. Dus ik voel me een amateur, bij het losmaken van de boot (hoe krijgen we die vast gerotte knopen uit die touwen?) bij het aanleggen, over knopen gesproken, hoe…

Tweecomponentenprut
Ik vroeg mijn vader of het mocht, schrijven over hem, de komende tijd. Om het leegruimen van het huis bij te houden, om de tijd bij te houden. ‘Het gaat over jou, maar ook over mij, en hoe het voelt,’ zei ik. En ik dacht: over dat ik ooit wegliep, dat ik dat huis wat…
Bloed en hartstocht
En toen greep één van die verhalen de macht en nu denk ik dag en nacht aan een thriller, voor volwassenen nog wel. Heel erg buiten mijn doelgroep. Als mijn redacteuren dit lezen gaan ze vast zachtjes mopperen, want er stond zoveel kinderboek op de agenda, komt nog wel, heus wel, maar nu even niet….
Sportsokken
Woek heeft al een maand vakantie en als je vraagt hoe hij dat vindt steekt hij zijn voeten en zijn handen tegelijk in de lucht: vier duimen. Vandaag fietsen we naar Noord waar hij een sportkamp van drie dagen gaat doen. Met voetballen en hockey en trefbal. Hij zit te glunderen in de kleedkamer want…

Hij viel om
Gistermiddag kwamen mijn ouders na een familiebezoek in Utrecht op de terugweg langs de boot. Op ziekenbezoek bij Ed, terwijl ik net een dagje vrij worstelen met de kinderen achter de rug had, die van slag zijn omdat Ed altijd op zaterdag met ze gaat sporten, en ze nu in plaats daarvan met mij zaten…

We hebben geluk
We zijn op de werf. Dat is iets wat je één keer per zeven jaar doet, en met deze boot hebben we het nog nooit gedaan. Dus ik voel me een amateur, bij het losmaken van de boot (hoe krijgen we die vast gerotte knopen uit die touwen?) bij het aanleggen, over knopen gesproken, hoe…

Tweecomponentenprut
Ik vroeg mijn vader of het mocht, schrijven over hem, de komende tijd. Om het leegruimen van het huis bij te houden, om de tijd bij te houden. ‘Het gaat over jou, maar ook over mij, en hoe het voelt,’ zei ik. En ik dacht: over dat ik ooit wegliep, dat ik dat huis wat…
Bloed en hartstocht
En toen greep één van die verhalen de macht en nu denk ik dag en nacht aan een thriller, voor volwassenen nog wel. Heel erg buiten mijn doelgroep. Als mijn redacteuren dit lezen gaan ze vast zachtjes mopperen, want er stond zoveel kinderboek op de agenda, komt nog wel, heus wel, maar nu even niet….
Sportsokken
Woek heeft al een maand vakantie en als je vraagt hoe hij dat vindt steekt hij zijn voeten en zijn handen tegelijk in de lucht: vier duimen. Vandaag fietsen we naar Noord waar hij een sportkamp van drie dagen gaat doen. Met voetballen en hockey en trefbal. Hij zit te glunderen in de kleedkamer want…

Hij viel om
Gistermiddag kwamen mijn ouders na een familiebezoek in Utrecht op de terugweg langs de boot. Op ziekenbezoek bij Ed, terwijl ik net een dagje vrij worstelen met de kinderen achter de rug had, die van slag zijn omdat Ed altijd op zaterdag met ze gaat sporten, en ze nu in plaats daarvan met mij zaten…

We hebben geluk
We zijn op de werf. Dat is iets wat je één keer per zeven jaar doet, en met deze boot hebben we het nog nooit gedaan. Dus ik voel me een amateur, bij het losmaken van de boot (hoe krijgen we die vast gerotte knopen uit die touwen?) bij het aanleggen, over knopen gesproken, hoe…

Tweecomponentenprut
Ik vroeg mijn vader of het mocht, schrijven over hem, de komende tijd. Om het leegruimen van het huis bij te houden, om de tijd bij te houden. ‘Het gaat over jou, maar ook over mij, en hoe het voelt,’ zei ik. En ik dacht: over dat ik ooit wegliep, dat ik dat huis wat…
Bloed en hartstocht
En toen greep één van die verhalen de macht en nu denk ik dag en nacht aan een thriller, voor volwassenen nog wel. Heel erg buiten mijn doelgroep. Als mijn redacteuren dit lezen gaan ze vast zachtjes mopperen, want er stond zoveel kinderboek op de agenda, komt nog wel, heus wel, maar nu even niet….
Sportsokken
Woek heeft al een maand vakantie en als je vraagt hoe hij dat vindt steekt hij zijn voeten en zijn handen tegelijk in de lucht: vier duimen. Vandaag fietsen we naar Noord waar hij een sportkamp van drie dagen gaat doen. Met voetballen en hockey en trefbal. Hij zit te glunderen in de kleedkamer want…