In de nacht komt het onweer. Het rent over de zee. Het duurt niet lang, een minuut of tien, genoeg om me wakker te krijgen. Ik staar naar de lichtshow, deze derde nacht van onze moeder-zoon vakantie. Woek verlegt een been, zucht, slaapt verder. In de ochtend volgt de wind. De golven worden alsmaar hoger….
Gisteren was de laatste dag van mijn camjo (Camera Journalist) opleiding. Ik was om zes uur opgestaan en naar mijn studio gefietst om af te monteren, daarna reed ik door de motregen naar Zuidoost. Appjes van medecursisten dat ze later kwamen. Ik stopte bij de beste Turkse Bakker en kocht Baklava. Komen en weggaan moet je altijd vieren….
Ik maakte net deze foto, de weerspiegeling van mezelf in de ruit van mijn studio, waar ik net binnenkwam, Milo naar school, die blije opluchting omdat er opeens een vrijwel rimpelloze dag voor me ligt, met weliswaar stomme klusjes als adminstratie, maar toch, helemaal van mij, pas in de avond onderbroken door zoet kindergeregel in…
We zijn ontzettend op pad. Gisteren de buurt verkend en alvast even naar de film, vandaag twee keer achter elkaar in het Omniversum en verder het strand. Een bergje schelpen in een frisbee, die even later op de hotelkamer mee het bad in mogen. Op driedaagse vakantie met mijn oudste zoon van zes, die steeds…
Mijn vader zit in een tehuis met nog een prima bewustzijn, maar een spectaculair tegenstribbelend lijf en hier en daar wat hersenschade. Mag ik over hem schrijven? Ik ga het hem morgen vragen. Want dat is het verhaal dat ik de komende zomer te bieden heb; het leegruimen van het ouderlijk huis, het waden door…
