Vergelijkbare berichten

Spierpijn
Zo zit ik in een lege boot, beide jongetjes zijn net de straat uitgereden. Woek spijbelt een dagje bij zijn oma. Of nee, hij heeft heel erg spierpijn en heel erg zijn best gedaan, dus eigenlijk wel recht op een dagje rust (zegt hij zelf). Milo gaat naar de paardjes. Dat betekent dat ze laat thuiskomen,…
De mooiste plek op het beste moment
Nadat we Trisobbio hadden gevonden, liepen we hand in hand naar het zwembad, langs het restaurant met de lange tafels, de lampionnen, het idyllische uitzicht. ‘Straks is daar het feest,’ wees ik Milo, hij had meer oog voor de trampoline. We sprongen even. Toen gingen we door tot aan het water. Er zaten al wat…
Nog even dit
Als je Woek vraagt of hij komt eten en hij kijkt net tv, dan zegt hij altijd: ‘nog éven dit kijken.’ Alsof er precies op dat moment iets heel spannends te zien is, een soort miniverhaal dat tot een zinderend einde moet, voordat de tv uit kan. Het duurt meestal maar een paar minuten, daarna…

Van die veranderingen in kinderen die je na tien dagen opmerkt
Aran is nog knapper geworden (en heet hij niet meer Woek). Milo roept ‘broccoli’ bij wijze van grap en daar lachen we heel hard om. Aran zegt dat hij best naar een ‘onbewoond eiheiland’ wil verhuizen, maar wel met zijn familie. Er worden zelf boterhammen gesmeerd, tenzij het een verrassingsbordje is want dan moet Aran…

Haar
We hebben Milo’s haar nooit geknipt, dus nu heeft hij lange krullen. Pluizig lange krullen, minstens-één-keer-per-dag-borstelen-krullen. Gisteren deed ik er een knotje in. Hij stond de hele tijd voor de spiegel verbaasd naar zichzelf te kijken. Tot het knotje los was. Toen at hij de tafel op.

Sabel met konijnenbont, ijs aan de snor
Volkomen leeg, was mijn hoofd daarnet toen ik terugdacht aan gisteren. Als een verhaal dat je meteen weer vergeten bent. Misschien komt het door Almere. Door de shock die zo’n stadshart oplevert. Als een hart bestaat uit Zara, H&M, Mediamarkt en WE, dan bestaat dat hart dus uit ketens. En een kerstboom van ijzerdraad en…

Spierpijn
Zo zit ik in een lege boot, beide jongetjes zijn net de straat uitgereden. Woek spijbelt een dagje bij zijn oma. Of nee, hij heeft heel erg spierpijn en heel erg zijn best gedaan, dus eigenlijk wel recht op een dagje rust (zegt hij zelf). Milo gaat naar de paardjes. Dat betekent dat ze laat thuiskomen,…
De mooiste plek op het beste moment
Nadat we Trisobbio hadden gevonden, liepen we hand in hand naar het zwembad, langs het restaurant met de lange tafels, de lampionnen, het idyllische uitzicht. ‘Straks is daar het feest,’ wees ik Milo, hij had meer oog voor de trampoline. We sprongen even. Toen gingen we door tot aan het water. Er zaten al wat…
Nog even dit
Als je Woek vraagt of hij komt eten en hij kijkt net tv, dan zegt hij altijd: ‘nog éven dit kijken.’ Alsof er precies op dat moment iets heel spannends te zien is, een soort miniverhaal dat tot een zinderend einde moet, voordat de tv uit kan. Het duurt meestal maar een paar minuten, daarna…

Van die veranderingen in kinderen die je na tien dagen opmerkt
Aran is nog knapper geworden (en heet hij niet meer Woek). Milo roept ‘broccoli’ bij wijze van grap en daar lachen we heel hard om. Aran zegt dat hij best naar een ‘onbewoond eiheiland’ wil verhuizen, maar wel met zijn familie. Er worden zelf boterhammen gesmeerd, tenzij het een verrassingsbordje is want dan moet Aran…

Haar
We hebben Milo’s haar nooit geknipt, dus nu heeft hij lange krullen. Pluizig lange krullen, minstens-één-keer-per-dag-borstelen-krullen. Gisteren deed ik er een knotje in. Hij stond de hele tijd voor de spiegel verbaasd naar zichzelf te kijken. Tot het knotje los was. Toen at hij de tafel op.

Sabel met konijnenbont, ijs aan de snor
Volkomen leeg, was mijn hoofd daarnet toen ik terugdacht aan gisteren. Als een verhaal dat je meteen weer vergeten bent. Misschien komt het door Almere. Door de shock die zo’n stadshart oplevert. Als een hart bestaat uit Zara, H&M, Mediamarkt en WE, dan bestaat dat hart dus uit ketens. En een kerstboom van ijzerdraad en…

Spierpijn
Zo zit ik in een lege boot, beide jongetjes zijn net de straat uitgereden. Woek spijbelt een dagje bij zijn oma. Of nee, hij heeft heel erg spierpijn en heel erg zijn best gedaan, dus eigenlijk wel recht op een dagje rust (zegt hij zelf). Milo gaat naar de paardjes. Dat betekent dat ze laat thuiskomen,…
De mooiste plek op het beste moment
Nadat we Trisobbio hadden gevonden, liepen we hand in hand naar het zwembad, langs het restaurant met de lange tafels, de lampionnen, het idyllische uitzicht. ‘Straks is daar het feest,’ wees ik Milo, hij had meer oog voor de trampoline. We sprongen even. Toen gingen we door tot aan het water. Er zaten al wat…
Nog even dit
Als je Woek vraagt of hij komt eten en hij kijkt net tv, dan zegt hij altijd: ‘nog éven dit kijken.’ Alsof er precies op dat moment iets heel spannends te zien is, een soort miniverhaal dat tot een zinderend einde moet, voordat de tv uit kan. Het duurt meestal maar een paar minuten, daarna…

Van die veranderingen in kinderen die je na tien dagen opmerkt
Aran is nog knapper geworden (en heet hij niet meer Woek). Milo roept ‘broccoli’ bij wijze van grap en daar lachen we heel hard om. Aran zegt dat hij best naar een ‘onbewoond eiheiland’ wil verhuizen, maar wel met zijn familie. Er worden zelf boterhammen gesmeerd, tenzij het een verrassingsbordje is want dan moet Aran…

Haar
We hebben Milo’s haar nooit geknipt, dus nu heeft hij lange krullen. Pluizig lange krullen, minstens-één-keer-per-dag-borstelen-krullen. Gisteren deed ik er een knotje in. Hij stond de hele tijd voor de spiegel verbaasd naar zichzelf te kijken. Tot het knotje los was. Toen at hij de tafel op.

Sabel met konijnenbont, ijs aan de snor
Volkomen leeg, was mijn hoofd daarnet toen ik terugdacht aan gisteren. Als een verhaal dat je meteen weer vergeten bent. Misschien komt het door Almere. Door de shock die zo’n stadshart oplevert. Als een hart bestaat uit Zara, H&M, Mediamarkt en WE, dan bestaat dat hart dus uit ketens. En een kerstboom van ijzerdraad en…