Vergelijkbare berichten

Van die veranderingen in kinderen die je na tien dagen opmerkt
Aran is nog knapper geworden (en heet hij niet meer Woek). Milo roept ‘broccoli’ bij wijze van grap en daar lachen we heel hard om. Aran zegt dat hij best naar een ‘onbewoond eiheiland’ wil verhuizen, maar wel met zijn familie. Er worden zelf boterhammen gesmeerd, tenzij het een verrassingsbordje is want dan moet Aran…

Schoenendoos met kuiken
Ik tekende er een kuikenlijf aan vast. De slaap nog in mijn ogen, door de regen terug vannacht, heerlijk gegeten bij Joukje, Savannah Dry en dan nét als je in bed ligt weer zo’n Milo naast je die ‘mijn mama’ murmelt en als een hondje nog even zijn plek moet zoeken. Dus het voelde vroeg,…
Het is begonnen
Voor de blog van de opium op 4 (die ik nog even moet zoeken) hebben we net een foto genomen, waarbij ik enigszins normaal kijk, maar ik voel me natuurlijk eigenlijk zo. of zo: Nu eerst een plan maken. Wat ga ik doen.
Een bootje thuisbrengen met een boot
Ons bijbootje dat nog steeds op onze ouwe ligplek lag, was voor de tweede keer gezonken. Daar moesten we daags na Sint wat aan doen. Met twee katrollen en grote hulp van de buurman, kwam het bootje boven water. Ramiro wilde het ding wel naar onze nieuwe boot slepen, dan konden we de tobbe wat beter…
De dag van vertrek
Soms heb je iets vaker gedaan, leer je er niks van, en helpt het toch. Zoals niet slapen de nacht voor vertrek, vooral als je weet dat je vroeg op moet. Ik denk niet dat me dat ooit is gelukt en daarom vind ik het nu niet zo erg. Dat typische ‘ik heb niet geslapen’…
Heeft de eerste hap genomen
De vervreemding van aankomen en een dag die zich nog loom voor je uitstrekt. New York loopt zes uur achter, dus was er zon in Central Park, wandelden we eindeloos door de stad, was er geweldig Indiaas eten, gewoon aan de overkant van het appartement waar we logeren. Was het toch nog maar half tien…