De mooiste plek op het beste moment

Nadat we Trisobbio hadden gevonden, liepen we hand in hand naar het zwembad, langs het restaurant met de lange tafels, de lampionnen, het idyllische uitzicht.
‘Straks is daar het feest,’ wees ik Milo, hij had meer oog voor de trampoline.
We sprongen even.
Toen gingen we door tot aan het water.
Er zaten al wat kinderen in.
‘Natasja en JP gaan trouwen,’ zei ik.
Milo wilde graag zijn zwemvleugeltjes om. We hadden ook een waterpistool, herinnerde hij zich opeens.
De bruid en bruidegom hadden we ook al gezien. Ze waren zo blij dat wij, de gasten, er ook allemaal heel blij van werden. En op dat moment was het trouwen nog niet eens begonnen.
Na het zwembad gingen we naar de hut, of eigenlijk de tent, maar Milo noemde hem hut.
Voordat hij het stapelbed begon te beklimmen wilde hij nog even wat dat nou precies was, trouwen.
Ik legde het uit.
Hij knikte. ‘Ze zijn dus allebei jarig.’
Hij klom niet via het trapje op het bed. ‘Heel erg jarig.’

 

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.