Er liep een mevrouw met een rollator langs die op het plein in de zon ging zitten. Op haar terugweg kwam ze langs mijn verse koffie, dus die bood ik haar aan. Ze keek een tikje achterdochtig, maar kwam wel zitten. De wind stak net op, dus helemaal paradijselijk was het niet, maar Milo scharrelde om haar heen en ik had zowaar melk in huis, voor het wolkje.
In mijn jaszak vind ik nog wat stickers van Weg. Ik kijk even om me heen. Plak er één op de lantaarnpaal. En een paaltje verder, hup, nog een. Het is een mooi kauwtje, dus dat mag best op zo’n grijze paal. Ik trek mijn muts nog wat verder over mijn hoofd, want nat haar,…
‘Maar ik wil met jou meehee, mama.’ Griep dwaalt nog steeds door de boot, en hoewel de kinderen geen koorts hebben, zijn de lontjes kort, de tranen talrijk. Het etentje zondag bij mijn jarige schoonmoeder gaat onverwachts goed: klein jongetje met vuurrode wangetjes op schoot, dat mijn eten opeet. Vanmorgen is er vóór school al pijn aan…
Gisteravond in het Kees Brijdeplantsoen riep Milo: ‘Hoor nou! Zo stil.’ Vandaag is het vijf mei, er is een pontonbrug, maar er is ook een pontje naar het Vliegenbos, de vrijheid van het pontje. Met een man die ziek werd toen ik in New York zat en er nog steeds niet bovenop is, wordt het…
Volgende week begin ik met het herschrijven van Robin. Dat is de werktitel, of eigenlijk vooral, de aanspreektitel van het boek dat in het najaar gaat uitkomen. Nu dan toch echt. Na zes jaar puntenslijpen. Het staat aangekondigd, we hebben sinds gisteren een titel, er komt een omslagontwerp. Man, wat ga ik die puntjes op…
De ochtend 6.15 Milo: LALA poepiescheet, LALA, mamalief, LALA Edwin: Milo, kun je nog even wachten met zingen? 6.35 Aran: Dat zijn konijnenkeutels. Op jouw bord. Milo: En jij hebt varkenskeutels. 6.57 Ik: Niet met die zaklamp in je oog Milo. Trouwens, waar is je luier? Milo: Weg. Ik: En ook niet met de zaklamp tegen…