Helemaal gewend zijn ze nog niet, ze hebben voornamelijk onder de kast gezeten, met af en toe een hap brokje.
Daarnet gingen ze op pad, op zoek naar nieuwe schuilplaatsen. Iets hoger, meer uitzicht, zoals het piraten betaamt; ik ga ze een verrekijker geven.
Rechts zit Mo, links zit Broccoli.
De vervreemding van aankomen en een dag die zich nog loom voor je uitstrekt. New York loopt zes uur achter, dus was er zon in Central Park, wandelden we eindeloos door de stad, was er geweldig Indiaas eten, gewoon aan de overkant van het appartement waar we logeren. Was het toch nog maar half tien…
Milo: ‘Kijk mama, die mus eet een spin. Dan kan die spin niet leven!’ Ik: ‘Dat soort dingen gebeuren, Milo. Een mus eet een spin, een kat eet een mus, een hond eet een kat, een leeuw eet een hond en wie een leeuw eet weet ik even niet.’ Milo: ‘Een aardappel.’
Ik zit achter een auto. Ik heb mijn camera op het autoraam gericht en daar doorheen stel ik scherp op een muur. Dat is de opdracht: neem een voorgrond, maar stel scherp op de achtergrond. De muur is bruin en vol kleine steentjes. Open Studio waar ik mijn camjo opleiding doe, zit middenin een industriegebied….
WEG Nadat zo’n boek het licht heeft gezien, zijn er maar heel weinig dingen die je kunt doen. 1. Alle boekhandels af en overal jouw boek bovenop de stapel leggen. 2. De hele dag jezelf googelen. 3. Peinzen over manieren om de bekendheid van je boek te helpen. Bij punt 3 heb ik dit bedacht;…
Als in een online paskamer bestelde ik een stuk of acht broeken om er net die ene lievelings uit te kiezen voor de reis naar New York, halverwege april. Kan ik mezelf alvast zien lopen. In die broek. Iets met rode teennagels, uren en uren door de stad. Een liedje in mijn hoofd en dat…