Het is begonnen
Voor de blog van de opium op 4 (die ik nog even moet zoeken) hebben we net een foto genomen, waarbij ik enigszins normaal kijk, maar ik voel me natuurlijk eigenlijk zo.
of zo:
Nu eerst een plan maken. Wat ga ik doen.
Vergelijkbare berichten
Roekeloos bloeiende
We hebben een narcis. Als bol van sinterklaas gekregen. In december braaf in de grond gestopt. ‘Hij weet zelf wanneer het lente is,’ zei mijn moeder nog. Blijkbaar was het dat gisterochtend. Zo enorm dapper vind ik dat dan. Zo enorm dom tegelijk. Gewoon door de vries heen groeien, en bloeien ook nog. Een beetje als poezen…
Geen gat, niet te vangen
Ik haal het er weer af bedacht ik me vannacht vol schaamte. Dat bericht over dat zwarte gat. Wat een drama, wat een overdrevenheid. Ik post in plaats daarvan iets verstandigs iets over de politiek. Iets zwart-wits. Tien manieren om je hoofd recht te houden. Iets over lijn aanbrengen, doen wat columnisten doen. Duiden, plaatsen,…
DE BEURS
We rijden door ondergelopen Lake District als de telefoon gaat. Een nummer uit Amsterdam. Ik herken het nummer, maar vaag. We zijn net bezig met haarspeldbochtjes naar links. Vlakbij het hotel gaat de telefoon weer. Het is het Letterenfonds. IK HEB DE BEURS GEKREGEN. Tussen de schapen in een drassig weiland praat ik over verhalen en internet, over beelden…
De beste tot nu toe
Het was zo ontzettend spannend en fijn, de boekpresentatie. En ik ben al vanaf half vijf wakker omdat ik daarover niet uit gejuicht raak van binnen. Dit was mijn speech. Hij was een jongetje dat wegliep om de vrijheid te veroveren. Een tijdje. En daarvoor was hij een meisje dat in zeven sloten tegelijk liep….
Reed de weekendroute
Aran had eerst een judotoernooi en daarna expositie van zijn tekenles. Milo slalomde tussen de mensen in het gymzaaltje door, en dat waren er heel erg veel. Het was er ook nogal benauwd. ‘Wat kan ik doen,’ vroeg Milo steeds. ‘Mijn rug masseren,’ antwoordde ik steeds. Dan slalomde hij weer weg. Bij de tekenlesexpositie hadden…