‘Uit de vaart halen’ bedacht ik me, dat is toch wel een lievelingszin van heel vroeger, van voordat ik wist dat je lievelingszinnen kon hebben. Vervolgens waaide ik bijna een auto in bij de noordelijke rotonde, het Oostveer, dat dus nog wel in de vaart was, had ik al achter me gelaten. Ik borstcrawlde door…
Onze poes Broccoli plast hardnekkig het tapijt onder, dus gisteren waren we in wind en regen naar de dierenarts. ‘Haar ademhaling gaat net zo snel als haar hart,’ zei ze. Wat ik een mooie zin vond omdat je meteen begrijpt wat ze bedoelt, terwijl het net zo goed lekker yoga-traag zou kunnen zijn. De dierenarts…
Vlakbij Aureles nieuwe huis is een plek waar je kunt zwemmen, maar niemand doet het. Rivier de Arve is in deze tijd gezwollen door berg- en hemelwater; wild en vol zuigkracht. Een zwaan komt aangewiekt en landt middenin de rivier. Hij wordt onmiddellijk meegesleurd maar lijkt dat niet te willen accepteren. Hij vecht voorwaarts, nek…
En als ik dan een tijdje in stilte, zonder blogjes, zonder opzienbarende publicaties, aan mijn verhalen werk, dan begint de wereld me langzaam te vergeten. Een idee wat ik had voor een filosofiefestival blijkt zonder mij vorm te hebben gekregen, een verhaal dat ik schreef voor een bundel wordt op de site van de uitgever…
Ik dacht over een blog en wat de grenzen zijn. Toen met Milo was het overleven. Dus ik schreef. Er was geen grens. Anderen voelden hem wel, die grens, vonden dat ik er overheen was gegaan. Dat zeiden ze niet letterlijk, ze zeiden, gut, schrijven over een te vroeg geboren kind, dat zou ik niet…
Het begon met regen en storm en een wegwaaiende partytent, die we net zo trots in elkaar hadden gepuzzeld. Sonja stond klaar met de soep, Roald en ik stonden klaar met flyers. Mijn zoons en Edwin stonden ook klaar. Het enige wat kwam was regen. En toen – in de verte, een mevrouw die moeilijk…