Inpakken
‘Ridder,’ leest Woek.
‘Hihhiii,’ zegt Milo.
‘Draak,’ zegt Woek.
‘Draah,’ zegt Milo.
Ik denk dat we de belangrijkste woorden wel bij ons hebben.
We stonden bij het schoolplein terwijl onze kinderen rondrenden alsof ze de hele dag met ducttape aan hun stoel vastgeplakt hadden gezeten. Wat misschien ook zo was, want de klas is onbegaanbaar gebied, dus moesten we geloven dat de foto’s en de berichten van de juf de waarheid waren. Misschien dat mensen achterdochtig worden als…
De ochtend van de boekpresentatie was ik in de klas van Milo om een verhaal met ze te maken. Ik had stickers van Zeemeermeisje bij me waar ik uiteraard heel verantwoordelijk mee omging. ‘Niet op de school plakken hoor, maar als het op de auto van je moeder mag…’, en we hadden het over verhalen…
Nadat ik was thuisgekomen met mijn griffel, mocht Milo hem vasthouden. Dat was leuk, we waren alleen thuis, mijn achtjarige en ik. Hij had de griffel in beide handen vast en keek naar me met een nieuwe blik in zijn ogen. Bewondering misschien, maar eerder nog: verrassing. Gut, die moeder van mij kán iets. Zodra…
Ik woon op een boot, maar mijn hoofd klotst deze weken ook. Er is een avondvierdaagse, er zijn feestjes en – o ja schaken regelen – er zijn andere, ernstiger zaken die mijn hoofd vullen. Ondertussen wandelt het Zeemeermeisje al door de wereld en druppelen de fijne reacties binnen. Vaak ook verbaasde reacties: ‘Ik…
Sinds kort heb ik TWEE blogs. De ene is deze. Met persoonlijke verhalen. De andere is meer zakelijk of staat, zoals nu, vol schrijfopdrachten in tijden van Corona. Je krijgt gratis schrijfadvies mocht je vragen hebben en je mag zelf kiezen welke opdracht je wilt maken. Kijk maar hier
Daar krijg ik straks natte billen van. Ik kijk, al een maand of vier, naar de gaten die in mijn zadeldek zijn gevallen. Ze zijn geleidelijk ontstaan, eerst puntjes, toen rondjes, nu kraters. Zure regen, depressief zadel, ik kan het me allemaal voorstellen. Steeds dacht ik vaag: daar moet ik iets aan doen voordat het…