Inpakken

Ik ging speciaal wat eerder naar mijn ouders om te helpen met de Ipad. Want die luisterde niet goed. De laptop bij nader inzien ook niet. Het bleek ingewikkelder dan het vinden van een mooie plek om later deze maand hun Gouden Huwelijk te vieren, dat was gewoon een kwestie van Caroline appen, die weet…

Gisteren belde ik mijn vader vanuit Griekenland. Via Miranda, van de afdeling, die naar hem toeliep en hem hielp om te videobellen. Ik zag hem liggen met dat witte kussen achter zijn hoofd, zijn witte haren, heel korrelig, zo’n heel andere wereld, zo heel klein en ik liet hem de wijde Griekse avond zien. Alle…

Sinds de geboorte van Milo schrijf ik een column in Kleine Maatjes, een prematurenclubblad. De vorige keer zei ik tegen Barbera, die het blad runt, dat het misschien wel klaar is; Milo gaat goed. We gaan dat prematurenschap zo onderhand maar eens achter ons laten. Ze drong aan om nog even door te gaan, omdat je, als…

Ze denken bij school natuurlijk; weet je wat, straks met de vakantie krijgen al die ZZP-ende ouders het lekker druk met kinderen thuis enzo, gaan we ze nu al helpen oefenen. Studiedagen, sportdagen, sportexamens, borrels, hoe doen mensen dat?! En dat je het dan zelf erger maakt. Ik had me, luisterend naar mijn ontaarde moedergevoelens,…

Nadat ik was thuisgekomen met mijn griffel, mocht Milo hem vasthouden. Dat was leuk, we waren alleen thuis, mijn achtjarige en ik. Hij had de griffel in beide handen vast en keek naar me met een nieuwe blik in zijn ogen. Bewondering misschien, maar eerder nog: verrassing. Gut, die moeder van mij kán iets. Zodra…