Superopa Stroopwafel
Gisteren een naschoolse opvang bezocht, met kinderen die dus vrijwillig na school naar de Brede School Academie komen om te lezen en om over verhalen te praten. Drie groepen zeer leuke, slimme kinderen.
Ik liet ze verhalen maken. Ze mochten het genre bedenken en daarna aan het moorden slaan (en er kwamen ook spoken bij kijken, dat was groep 7). Of een thriller (met ontvoerde puppy’s; groep 8). Of Superopa Stroopwafel en de Stroopwafelmachine (groep 6). Steeds beginnen we bij familie, steeds kwamen we aan de andere kant van de wereld uit.
Steeds is het ook een beetje eng; vinden de leraren het nog wel acceptabel, de chaos, past het binnen de normale lessen, en ook; worden de minder fantasievolle kinderen niet té stil.
Ik ben er kortaf van, vandaag. Beetje ruimte zoeken. Tot rust komen. Maar dan met een driejarige erbij, en mijn grote zoon, die vanmiddag voor het eerst naar tennisles gaat.
‘Vandaag mag het voor één keer ook, maar verder alleen in het weekend.’ Ik hoor het me zeggen en vanbinnen galmt: lekker consequent Jowi. Milo ziet het wel zitten natuurlijk. Hij vraagt zich nog even bezorgd af of ik wel leuke filmpjes kan vinden, daarna gaat hij gerustgesteld met een cracker voor de tv zitten.
