We hebben Milo’s haar nooit geknipt, dus nu heeft hij lange krullen. Pluizig lange krullen, minstens-één-keer-per-dag-borstelen-krullen. Gisteren deed ik er een knotje in. Hij stond de hele tijd voor de spiegel verbaasd naar zichzelf te kijken. Tot het knotje los was. Toen at hij de tafel op.
We hebben al jaren geen bel. Wel een klopper, maar daar kunnen de meeste kinderen niet bij. Die hangen dan ondersteboven aan de boot om vanaf de stuurhut toch bij die klopper te kunnen, wat grappig is; meestal staat de deur namelijk gewoon open. Nu is er dus een bel. Met zo’n klepel eraan van…
Je begint met schrijven. Je blijkt een administratie te moeten bijhouden. Er komen contracten op tafel. Er is iets met cijfers aan het einde van het jaar. En ook al halverwege. Soms vallen die cijfers tegen. Soms is dat je eigen schuld. Dus ik volgde een workshop Onderhandelen voor schrijvers. Aangeboden door de VSenV. Een zeer…
Als mensen vroeger ‘dat kan later wel’, zeiden, bedoelden ze min of meer ‘nu’. Maar als ‘nu’ dus ‘later’ is, dan bevalt het best goed. Met een ontbijt op bed met slagroom en chocola en kiwi en druiven, cadeaus, en zingende kindjes die de slagroom opaten. Ik ga maar eens aan de slag. Met dat nu.
Bij verstoppertje: Ik had jou wel gezien, poepneus! En bij de versjes komen we altijd uit bij ‘wat rijmt er op Rikkie’. Kleuterhumor, moet toch eens aan mijn ouders vragen of er ik er vroeger ook zo blij van werd. Met Aran scheerden we er al langs, toen waren het vooral vieze liedjes die we…
Vannacht was Milo uit zijn bed gekropen en schuifelde onze slaapkamer in. ‘Wie is daar?’ zei Edwin slaperig. ‘Hallo pap!’ geen spoor van moeheid in Milo’s stem. Ik dacht nog, doe het nou niet, maar Edwin lag al te giechelen, waar Milo ook weer behoorlijk blij van werd en zo duurde de nacht opeens heel lang….
Ik sta bij de bakker om croissantjes te kopen voor de kinderen. Vijf om precies te zijn, twee van vier en drie van zeven. Het is de bakkerij met een klein cafédeel, waar ik vroeger aan Beste broers schreef. Ik ken de man achter de toonbank, want hij vertelde toen dat hij ook graag schrijft….
We hebben al jaren geen bel. Wel een klopper, maar daar kunnen de meeste kinderen niet bij. Die hangen dan ondersteboven aan de boot om vanaf de stuurhut toch bij die klopper te kunnen, wat grappig is; meestal staat de deur namelijk gewoon open. Nu is er dus een bel. Met zo’n klepel eraan van…
Je begint met schrijven. Je blijkt een administratie te moeten bijhouden. Er komen contracten op tafel. Er is iets met cijfers aan het einde van het jaar. En ook al halverwege. Soms vallen die cijfers tegen. Soms is dat je eigen schuld. Dus ik volgde een workshop Onderhandelen voor schrijvers. Aangeboden door de VSenV. Een zeer…
Als mensen vroeger ‘dat kan later wel’, zeiden, bedoelden ze min of meer ‘nu’. Maar als ‘nu’ dus ‘later’ is, dan bevalt het best goed. Met een ontbijt op bed met slagroom en chocola en kiwi en druiven, cadeaus, en zingende kindjes die de slagroom opaten. Ik ga maar eens aan de slag. Met dat nu.
Bij verstoppertje: Ik had jou wel gezien, poepneus! En bij de versjes komen we altijd uit bij ‘wat rijmt er op Rikkie’. Kleuterhumor, moet toch eens aan mijn ouders vragen of er ik er vroeger ook zo blij van werd. Met Aran scheerden we er al langs, toen waren het vooral vieze liedjes die we…
Vannacht was Milo uit zijn bed gekropen en schuifelde onze slaapkamer in. ‘Wie is daar?’ zei Edwin slaperig. ‘Hallo pap!’ geen spoor van moeheid in Milo’s stem. Ik dacht nog, doe het nou niet, maar Edwin lag al te giechelen, waar Milo ook weer behoorlijk blij van werd en zo duurde de nacht opeens heel lang….
Ik sta bij de bakker om croissantjes te kopen voor de kinderen. Vijf om precies te zijn, twee van vier en drie van zeven. Het is de bakkerij met een klein cafédeel, waar ik vroeger aan Beste broers schreef. Ik ken de man achter de toonbank, want hij vertelde toen dat hij ook graag schrijft….
We hebben al jaren geen bel. Wel een klopper, maar daar kunnen de meeste kinderen niet bij. Die hangen dan ondersteboven aan de boot om vanaf de stuurhut toch bij die klopper te kunnen, wat grappig is; meestal staat de deur namelijk gewoon open. Nu is er dus een bel. Met zo’n klepel eraan van…
Je begint met schrijven. Je blijkt een administratie te moeten bijhouden. Er komen contracten op tafel. Er is iets met cijfers aan het einde van het jaar. En ook al halverwege. Soms vallen die cijfers tegen. Soms is dat je eigen schuld. Dus ik volgde een workshop Onderhandelen voor schrijvers. Aangeboden door de VSenV. Een zeer…
Als mensen vroeger ‘dat kan later wel’, zeiden, bedoelden ze min of meer ‘nu’. Maar als ‘nu’ dus ‘later’ is, dan bevalt het best goed. Met een ontbijt op bed met slagroom en chocola en kiwi en druiven, cadeaus, en zingende kindjes die de slagroom opaten. Ik ga maar eens aan de slag. Met dat nu.
Bij verstoppertje: Ik had jou wel gezien, poepneus! En bij de versjes komen we altijd uit bij ‘wat rijmt er op Rikkie’. Kleuterhumor, moet toch eens aan mijn ouders vragen of er ik er vroeger ook zo blij van werd. Met Aran scheerden we er al langs, toen waren het vooral vieze liedjes die we…
Vannacht was Milo uit zijn bed gekropen en schuifelde onze slaapkamer in. ‘Wie is daar?’ zei Edwin slaperig. ‘Hallo pap!’ geen spoor van moeheid in Milo’s stem. Ik dacht nog, doe het nou niet, maar Edwin lag al te giechelen, waar Milo ook weer behoorlijk blij van werd en zo duurde de nacht opeens heel lang….
Ik sta bij de bakker om croissantjes te kopen voor de kinderen. Vijf om precies te zijn, twee van vier en drie van zeven. Het is de bakkerij met een klein cafédeel, waar ik vroeger aan Beste broers schreef. Ik ken de man achter de toonbank, want hij vertelde toen dat hij ook graag schrijft….