Er was een feestje gisteren; de Gouden Kinderboekenborrel in het verre Amsterdamse westen, naast de Kweker, op een groot terrein met niets dan voedsel. De plek waar de beste chefkok ter wereld Natasja (toen ze nog in Nederland woonde) naartoe ging, gewapend met een magische toegangspas. Het feest vond plaats in de Centrale Markthal een…
Goed, toen was ik even stil. Coronamoeheid, ik zag het overal toeslaan. Ondertussen fotografeerde ik wel een fantastische zonsopgang zonder poes, en reed ik zacht zingend naar de studio, omdat het tegenwoordig extra heerlijk is om een tijdje ongestoord te kunnen werken. Tijd die ik vervolgens verdeed met het koffieapparaat (is dat al ontkalkt?) en…
Ik zit in bed met een das om en ik stink naar diesel. We moesten diesel tanken voor de verwarming dus kwam er een bunkerboot langszij en verkouden of niet, stak ik daarnet een nozzel in een gat in de boot. Daar zwom vervolgens 1000 liter doorheen, zo de buik in. Dat is wat fijn…
Vanmiddag ga ik naar een bibliotheek in Noord om met de kinderen een verhaal te maken. Beste broers gaat mee, en dan leest een vrijwilliger eerst voor uit het boek. Daarna maken we een verhaal. Het is iets wat ik vaker doe, waar ik meestal in gelijke delen een beetje zorgelijk over ben (zal alles…
Milo zingt elke dag ‘in de gloria’ en ‘hoera hoera hoera’. De hele tijd, achter elkaar door. Het leven één groot verjaarsfeest. Maar omdat hij ook ooit prematuur was wordt hij getest. Dit keer op het moment dat hij ongeveer twee jaar oud zou zijn, namelijk nu. Hij werd eigenlijk 13 mei al twee, maar…
Ik ben dus het geweldige boek van Merel aan het lezen, de Regels van Roze heet het, en daarin staat in het eerste hoofdstuk dat je een online tekst altijd met je ‘banaan’ moet beginnen. Jullie, de lezers, zijn namelijk ongeduldige aapjes, en jullie willen die banaan. Als schrijver moet je die meteen geven, want…
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Dag Jowi,
Ik volg jouw blog met veel belangstelling, om verschillende redenen. Ten eerste ken ik je: ik was studente bij je vader Peter in 1987 en 1988. Zijn gastvrijheid en steun waren geweldig voor mij, ook die van Helbertijn. Ik kende jou en Bart als tieners. Door jouw blog en ook een email van Peter kwam ik erachter dat Helbertijn aan kanker leed. Ik heb onlangs een PDF-brief gestuurd. Ik hoop Peter en Helbertijn in april of mei te zien, wanneer Paul en ik naar Nederland komen.
Maar ik ben ook bezig met schrijven, zo ook mijn man Paul en onze beide kinderen, Sam en Sien. Paul is met grote dingen bezig, bij mij komt het niet verder dan korte verhalen, maar een paar zijn wel uitgegeven en ik win prijzen in schrijfwedstrijden, waarvan er heel veel zijn in Australië.
Dat je zulke persoonlijke dingen in je blog noemt, zoals Helbertijns kanker, is gewoon zoals het hoort. Mensen willen nu eenmaal erachter komen wat voor mens jij bent. En jij bent de dochter van Helbertijn. En de moeder van Milo. Ik bewonder jouw kracht en energie en bekwaamheid. Ik leer door jouw stukjes te lezen. En je deelt jezelf met anderen: iets wat ik zelf moeilijk vind, in ieder geval op de manier waarop jij dat doet.
Ik hoop dat je het niet te brutaal vindt dat ik je benader.
Blijf zo doorgaan, Jowi, en ik wens je heel veel succes met je nieuwe project.
Françoise