Genomineerd!
Weg is genomineerd voor de Dioraphte Literatour Prijs!
Weg is genomineerd voor de Dioraphte Literatour Prijs!
Als ik een fictieverhaal dat ik net heb geschreven aan iemand laat lezen, komt mijn wereld altijd knarsend tot stilstand. Ik schrijf nog wel andere stukken, maar alleen journalistiek, ik praat nog wel met anderen, maar veel te vertellen heb ik niet. Het grootste deel van mij hangt namelijk als een hermelijnmantel om de schouders…
Ik ga zo nog even een foto van een dier maken. Een zwaan. Of een meerkoet. Of iets anders wat hier bij de boot rondzwemt. Om symbolisch te laten zien; ik ben er weer bovenop, althans, boven water, althans, iets in de trant. En dat is mede dankzij de reacties op mijn vorige blog. Dankzij…
Schreef ik het eerder? Ik moet eraan denken als de moeheid in de vorm van tranen langs mijn wangen glijdt terwijl ik op de fiets naar de studio rij. Milo, die nog elke nacht uit zijn bedje klimt om naar ‘het grote bed’ te stiefelen. Die zijn koude beentjes tegen me aanduwt, ‘mama’ mompelt en dan heel diep…
Nu het plein bij ons voor de deur steeds meer in een open festivalterrein zonder Dixies aan het veranderen is, hebben we plantenbakken geplaatst. Met boompjes zelfs; een kers en een Golden Delicious en een Jasmijn die we van Marieke kregen, maar die het een beetje moeilijk heeft. Het uitzicht is meteen een stuk beter…
Ooit had ik bijna in Eindhoven gewerkt, als artistiek medewerker en programmeur, leek me geweldig. Zelfs de rit er naartoe zag ik wel zitten; schrijven in de trein, de velden onder je door laten razen. In de light versie mag ik nu voelen hoe het is om ’s Hertogenbosch te werken. Het heen en weer…
nu waarom ze zeggen dat het winnen van een prijs overweldigend is. Dat komt omdat je er zo blij van wordt en door al jullie gelukswensen en lieve berichten. Dank jullie wel! Het schijnt buiten te regenen, maar ik merk er even niks van.