En zo is het

We willen twee katten adopteren.  Of eigenlijk, ik wil dat. En Woek ook. En Milo kan heel goed POESJES roepen, dus dat telt. Nu alleen hopen dat we ze ook krijgen; er is nog een familie in het spel. Met een tuin. Maar ook met een hond dus dat is weer een nadeel. Wij hebben ook…

Gisteren begroeven we mijn oom Rob, de vader van grote Aran. Hij was dikke vrienden met mijn Aran, kleine Aran, we noemden hem opa Bos of opa Tak. Als ze elkaar zagen, gingen ze lopen, heel eensgezind. Dan gingen ze takken zoeken. Takken die steeds groter werden, maar die evengoed werden meegesleept, neergezet, goedgekeurd. Kleine…

Moest ik vanmorgen nieuwe formulieren uploaden naar een mevrouw van de woonstichting en in haar mail stond: heb je nog vragen bel gerust. Dus ik belde maar werd zeker niet geruster. Ik kwam niet voorbij de telefoniste, en eigenlijk kon mijn vraag misschien ook wel niet worden beantwoord, want het antwoord dat ik zoek is;…

Ik ben er doorheen, alle zin van Zeemeermeisje zijn gezien en gewogen. Mijn nieuwe kinderboek, dat hoop ik in het voorjaar gaat uitkomen (toch, Monique?). Deze laatste herschrijfrondes voelen als stofzuigen en tegelijk controleren of de plafonds wel deugen; het voelt als alle kanten tegelijk op kijken, terwijl ik met een verfkwast in mijn broekzak…