Geluk in de regen
Na mijn avontuur in de bieb van de Banne , ontdekte ik dat ik mijn vulpen kwijt was. Mijn enige, prachtige, trouwe vulpen, die ik kreeg toen Aran ongeveer één was en waarvan hij meteen met zijn kleine knuistjes de dop molde. De dop die ik vervolgens met veel liefde en lijm weer repareerde, een keer of honderd. Mijn vulpen, waarmee ik boeken schrijf.
Ik had hem wat slordig in mijn jas gestopt, ik had de pont gemist, en was daar dus ook in mijn jaszak aan het rommelen. Ik was de liefste crèchejuf van Aran op straat tegengekomen en had met haar staan kletsen, telefoon gepakt om een foto te laten zien. Maar misschien, zo schreef ik hoopvol aan Grace van Noordje, had ik mijn pen wel in die ándere blauwe jas die daar aan kapstok hing gestopt. Tien keer controleerde ik mijn tas, ik bleef de route in mijn hoofd opnieuw fietsen en constateerde elke keer dat het tijd was om afscheid te nemen.
Ik vertelde het luchtigjes aan Anna toen we gisteren koffie dronken om mijn nieuwe boek te vieren en terwijl ik het zei kon ik de symboliek toch niet helemaal negeren. Mijn pen kwijt.
‘Het is vast tijd voor iets nieuws,’ zei ik dapper. ‘Een nieuwe pen,’ bedoel ik, zei ik er snel achteraan.
Anna was zo lief om er niet heel omineus bij te kijken. Je pen weg, is dat niet je stem verliezen?
Vanmorgen groef ik een andere pen op, oud, stoffig, altijd inkt sputterend, al eerder afgekeurd wegens niet willen schrijven op cruciale momenten, maar wel een vulpen en als linkspoot scheelt dat heel veel blauwe vlekken. Ik liep naar het aanrecht om de punt onder de kraan te reanimeren en voelde in mijn tas of er een inktvulling in zat. Wat rolde daar in mijn hand, alsof hij daar al de hele tijd had gezeten, oké, terwijl hij daar dus waarschijnlijk, ondanks tien keer voelen, al de hele tijd had gezeten: MIJN PEN!
Nu ben ik heel gelukkig. En ik weet het, het is maar een ding. Maar het is wel een Belangrijk Ding. En dat ding is terug.
Hoe ik dat symbolisch moet interpreteren weet ik nog niet. Maar die regen van vandaag? Die doet me niks.
Hallo Jowi,
Na de mail van Grace heb ik samen met collega Medina overal waar je bent geweest in de bibliotheek gezocht. Kast met prentenboeken verschoven om eronder te kijken, ons kantoor nagelopen..
Ik vond het erg jammer om Grace te moeten melden dat we helaas je pen niet hebben gevonden.
We zijn blij dat je pen terug is, kom nog eens langs op OBA Banne !
Groet,
Ayse Ozdemir
Klantenservice medewerker OBA Banne
Wat fijn om te weten dat er zo gezocht is naar mijn pen Ayse! Heel veel dank voor jullie zoektocht. Groeten, Jowi