Kanon

We gingen niet, deze zomer. Lekker in Amsterdam, regen en zon, hard doorwerken.
Totdat Edwin opeens bedacht dat we tóch even gingen. Vrijdag, zaterdag, stukje zondag.
‘Als het maar in de buurt is,’ zei ik mopperig.
Dus nu zitten we in Schoorl in zo’n hotel met uitsluitend kortgeknipte grijze gasten, die als duiven opfladderen als wij binnenkomen bij het ontbijt.
Die gluren als Milo zijn derde croissantje eet en waar we verder vriendelijk tegen glimlachen.
Gisteren een fort, visserijdag, propaganda van de marine in het bijbehorende museum. ‘Kijk kanonnen,’ zei Woek bij het fort. ‘Nog meer kanonnen!’ riep hij opgetogen bij de marine.
Zelf ben ik niet zo van boem.
Maar deze is wel in de roos.

Vergelijkbare berichten