De dag erna

We waren naar het bos gegaan. Dat kan tegenwoordig, er is een pontje. In het bos liepen we een rondje. Milo zat in de buggy, waar hij nooit in zit, dus dat was de attractie op zich. Omdat hij laat naar bed was gegaan, wilde hij alleen dat ik hem duwde. Ik zei steeds: ‘Goed Milo, ik duw je eventjes.’ Dan ging Woek naast me lopen en nam het duwen over. Totdat Milo het ontdekte en dan duwde ik weer. Het was niet echt een spel, het was meer hoe het ging. Op de terugweg zagen we Fleur en haar familie op de pont en konden we elkaar nieuwjaar wensen en vertellen hoe we de nacht hadden doorgebracht. Fijn die pont en die ontmoeting, daar werd de eerste dag van het nieuwe jaar heel feestelijk van.