Zonnig wakker worden om 6.04
Milo, gezicht op mijn gezicht: ‘Mag ik pap eten, asjeblief?’
(plus verse foto van fotograaf Anton Prins)
Milo, gezicht op mijn gezicht: ‘Mag ik pap eten, asjeblief?’
(plus verse foto van fotograaf Anton Prins)
De metro’s zijn steeds heel erg vol, vooral als we naar huis willen. Er wordt nauwelijks gepraat als het zo vol is. Vrijwel iedereen is verdiept in zijn telefoon. Ook twee zwaar opgemaakte meisjes in strakke leggings die eruit zien alsof ze net uit de sportschool komen -maar ik heb ontdekt dat dat mode is,…
Sprong ik om kwart over zes mijn bed uit, groene koffertje pakken, yoga doen, katten uit elkaar halen, want die missen de jongens. Koffie zetten, papieren checken, tweede week kinderboekenweek, je zou zeggen dat het went, maar nee, dus haastig en dan, vlak voor ik de deur uit moet, en blik naar buiten. Even blijven…
Ik haal het er weer af bedacht ik me vannacht vol schaamte. Dat bericht over dat zwarte gat. Wat een drama, wat een overdrevenheid. Ik post in plaats daarvan iets verstandigs iets over de politiek. Iets zwart-wits. Tien manieren om je hoofd recht te houden. Iets over lijn aanbrengen, doen wat columnisten doen. Duiden, plaatsen,…
De opwinding van de boekpresentatie van Weg duurde een heel weekend, gonsde maandag en dinsdag nog na – en daar heb ik bewijs van – maar vanmorgen was ik weer mijn eigen mopperige zelf, heel jammer vond ik dat. Er werd gezeurd over wie de kinderen naar school bracht (ik, vrijwel altijd) en waarom dat eigenlijk…
Vlakbij Aureles nieuwe huis is een plek waar je kunt zwemmen, maar niemand doet het. Rivier de Arve is in deze tijd gezwollen door berg- en hemelwater; wild en vol zuigkracht. Een zwaan komt aangewiekt en landt middenin de rivier. Hij wordt onmiddellijk meegesleurd maar lijkt dat niet te willen accepteren. Hij vecht voorwaarts, nek…