Een verhaal maken op de school van Aran, met zijn klas, is toch net weer anders dan tijdens de kinderboekenweek. Hoewel; ik worstel even hard met het digiboard en buurmeisje Julia noemt me per ongeluk juf en zegt dan ‘oh nee.’ Wat ik grappig vind en zij ook. Ze maken een goed verhaal en we klappen voor onszelf en daarna fotograaf ik nog wat kinderen voor het clipje bij het dapperlied dat ik einde deze maand ga monteren en waar nog prijzen voor te winnen zijn.
Naast mij staat een verkouden maar vooral toch ook schoolziek Woekje, die wilde vanmorgen niet uit bed. Vandaag bereikt het pre-vertrekken een hoogtepunt (in hem). Nu gaat hij dus mee stroopwafels kopen voor Gregory, laptop halen op de studio, mijn tas mag hij ook helpen pakken. Maar dat wil hij niet. Vannacht lag ik te…
We hebben een narcis. Als bol van sinterklaas gekregen. In december braaf in de grond gestopt. ‘Hij weet zelf wanneer het lente is,’ zei mijn moeder nog. Blijkbaar was het dat gisterochtend. Zo enorm dapper vind ik dat dan. Zo enorm dom tegelijk. Gewoon door de vries heen groeien, en bloeien ook nog. Een beetje als poezen…
Onderweg in de vroege ochtend kwam ik Lonneke tegen, toevallig, op straat, want wat blijkt, de weg naar Vondel CS zit vol bekenden. We dronken koffie bij de Albert Heijn, of eigenlijk; de koffie van de automaat van de AH in het speeltuintje er tegenover en dat was alsof we even op vakantie waren samen….
Als je in de gang van het Groninger Museum door de hoge ramen keek, bleek je onder het waterniveau te staan. Er waren ook stoeltjes zodat kinderen zelf konden kijken, maar Milo werd het liefst opgetild. De ramen waren diep zodat je erin kon zitten. Hij zat in ieder raam. ‘Nu zijn we nat’, zei hij steeds…