Ben je de hele dag lekker aan het schrijven, zonnetje erbij, koffer ernaast, lees je de volgende dag terug wat je schreef: is het bagger. Zocht je lichtvoetige acrobaten, blijk je zombies te hebben gekleid, hartloze wezens met holle ogen. Waar is de kern? Waarom schrijf ik? Wat wil ik precies zeggen? Je vraagt het je vertwijfeld af. De zombies gaan je er niet bij helpen.
Kortom: hoe vind je de kern van je verhaal?
1. Goed op jezelf letten. Soms zit die kern niet in je eigen verhaal, maar in het verhaal van een ander, of zelfs in een film. Zodra je huilt of lacht op een plek waar verder niemand speciaal hard huilt of lacht, maak dan een aantekening. Schrijf zo eerlijk mogelijk op wat je raakte en dat kan lastiger zijn dan het lijkt. Waneer zo eerlijk mogelijk zijn is het sleutelwoord. Misschien lach jij per ongeluk heel hard om pijn. Misschien word je verdrietig van een druipend ijsje, maar niet per se van de persoon die om dat ijsje heen zit. Schrijf het op zoals je een droom zou opschrijven die je niet wilt vergeten: gebruik zoveel mogelijk details.
2. Denk aan vroeger, aan de route naar school. Wat komt het eerste in je op? Denk daarna aan een emotioneel moment uit je jeugd, hoeft niet per se met naar school gaan te maken te hebben Combineer beiden in één verhaal.
3. Waar schaam je je voor? Dat is ook een kern.
4. Last but not least. Schrijf. Schrijf eerst een hele dag onzin, frivole niemandalletjes, schrijf over gebraden kip en hoe je nog steeds van die geur houdt terwijl je al vijf jaar veganist bent.
Volg eerst je pen en ga daarna pas de kern van een verhaal zoeken. Ik weet het, er zijn mensen die het precies andersom doen. Maar dit zijn mijn 4 tips. Vragen? Mail me.
1. ‘Spanning’is een relatief begrip. Een zorgvuldig geschreven verhaal waarin alles klopt heeft niet veel achtervolgingen nodig (dus misschien is je verhaal al best spannend, laat het lezen aan de buurman).
2. Kijk of er geen overbodige informatie in je verhaal staat. Maak een kopie van je verhaal en pak je hooivork: hark alles weg wat niet relavant lijkt. Leg het verhaal weg. Lees het opnieuw, plaats terug wat je hevig mist. Liever nog: herschrijf die stukjes.
3. Verzin iets simpels waar je hoofdpersoon blij van wordt: een parkeerplek vrij voor de deur. Sleutels die zich altijd laten vinden. Eindelijk sjans. Schrijf dat verlangen in je verhaal.
Geef het hem niet.
Ik bedacht deze schrijfopdracht voor mijn schrijfcirkel, maar hij is breder bruikbaar. Probeer maar. Het resultaat (max.550 w) mag je opsturen, dan krijg je feedback.
Dit is de opdracht:
Je verhaal begint met een geluid. Jouw hoofdpersoon is ergens, op een wellicht toch al niet al te fijne plek. En dan klinkt er dus een geluid.
Neem even de tijd om het geluid te bedenken. Je hoeft nog niet precies te weten waar het vandaan komt/wat het geluid veroorzaakt. Eerder of het hard of zacht is, eng of lieflijk, dichtbij of ver weg.
Daarna volgt er een scène; schrijf maar; zet de wekker op tien minuten en schrijf met zo min mogelijk pauzes door.
Leg je tekst weg. Kijk er morgen nog eens naar. Pas hem in, of toe, of aan.
En laat me weten hoe het was.
Je bent bezig met een verhaal, maar je weet niet hoe het verder moet.
Heeft je hoofdpersoon een vriend? Stel je die vriend (m/v) voor. Zo niet, verzin een vriend (sowieso geen slecht idee).
Zet je timer op tien minuten. Denk aan die vriend, hoe voelt hij zich? Is hij kwaad, verdrietig, blij?
Zet de timer aan.
Stel je voor dat je telefoon overgaat. Neem op.
Het is die vriend. Hij heeft je iets te vertellen.
Schrijf het op (je mag terugpraten, het is immers een telefoongesprek).
Wil je gratis feedback? Stuur je tekst naar me op, max. 750 woorden en je hoort van me.
Jij bent je eigen personage. Maar je bevindt je in een nogal a-typisch situatie. Op de Titanic. In een onderzeeër. In je eentje (of met een kajuit vol onaangepaste pubers) de wereld rondzeilend.
Iets met water, kortom, en daar houdt een mens van, of niet.
Er is ook nog een probleem.
Dat kan een lek zijn. Een ijsberg. Maar een ruzie met een bootmaatje kan ook. Zeewaterallergie.
Wat het ook is, op het moment dat jij begint te schrijven is er net een geluid te horen. Een schreeuw, een krak, een meeuwenkreet.
Daarna schrijf je tien minuten door. Jachtig, met korte zinnen. Zet de kookwekker.
Kijk na tien minuten wat het heeft opgeleverd.
Mocht je iets op het spoor zijn, schrijf dan nog even door. Of noteer je ontdekkingen in dat handige ‘nog te schrijven verhalen’ schrift.
Wil je feedback? Mail me
Recept voor een thriller
Na een weekend vol eieren en zwaaien in tuinen keerde de rust terug. Maar niet voor kind x van tien jaar oud. Want dat kind heeft een geheim. Dat heeft afgelopen weekend iets gezien, iets meegemaakt dat het móet vertellen. Maar aan wie? Iedereen is verdacht.
- Bedenk wat het geheim is.
- Schrijf panisch. Binnen nu en het einde van de pagina moet het kind een besluit nemen. En het zal waarschijnlijk drastisch zijn. Of zegt het kind toch maar niks?
Eventuele vervolgmogelijkheid:
- Laat een volwassene op enig moment het pad van het kind kruisen. Schrijf over deze persoon. Mag heel bedaard. Het hoeft zelfs alleen maar zijdelings over het geheim te gaan.
Wil je nu door aan die thriller? Gebruik dan de daisy chain. De buurman van persoon nummer 2 zet net de vuilnis buiten als er iets cruciaals gebeurt, de buurman gaat naar binnen en vertelt het argeloos aan zijn vrouw. Zijn vrouw gaat boodschappen doen en ziet bij de komkommers een oude lover, die toen al een bad babe was. Omdat de buurvrouw verder niets meemaakt in haar leven, vertelt ze het aan haar lover, die tegenwoordig huurmoordenaar is. Etc.
Regelmatig plaats ik hier een schrijfopdracht. Wil je gratis feedback, heb je vragen of wil je kans maken op een boek? Mail me!
Stel je bent een kat en je bent de hele nacht buiten geweest omdat je niet begreep hoe het kattenluikje werkte. Nu zit je te wachten tot iemand eindelijk gewoon de deur opendoet. En je bedenkt iets.
Schrijf tien minuten wat je bedenkt. Schrijf in een ‘flow’, zonder te stoppen. Kijk daarna of je tekst je op de een of andere manier verrast. Het kan een zin zijn, het kan ook een onderliggende gedachte zijn. Is het een onderliggende gedachte, schrijf daar dan nog tien minuten over. Kies de zin die je het beste bevalt. Maak er een tegeltje van, plaats het tegeltje op je (digitale) schoorsteenmantel.
Regelmatig plaats ik hier een schrijfopdracht. Wil je gratis feedback of kans maken op een boek? Mail me!
‘Terwijl het bij het soort cultuur waar ik op doel, vooral gaat over verlies, eenzaamheid en verval. Kunst kan ons met die onvermijdelijke en onaangename ingrediënten van het leven verzoenen door er een vorm aan te geven.’
Dit schreef Micha Wertheim in een pracht van een stuk aan en over Matthijs van Nieuwkerk en DWDD in De Correspondent.
Ik koppel er een schrijfopdracht aan:
Schrijf over iets wat helemaal klote is. Wind er geen doekjes om, maak het niet mooier dan het is. Het is. Klote.
Zet een wekker, schrijf tien minuten, zonder begin of einde – en al helemaal geen happy einde.
Het zou je zomaar kunnen opvrolijken. Misschien ook niet. Hoeft ook niet.
Ik geef hier bijna elke dag een schrijfopdracht. Wil je (gratis) feedback? Mail me. Wil je kans maken op een al net zo gratis, kakelvers boek? Check dan deze schrijfopdracht.
Nog een opdracht waarbij je een kind nodig hebt. Het gaat vooral om het formaat, dus een poes mag ook. Of een hond. Of een nou ja, je verzint vast iets.
Stel je voor dat je relatief laag bij de grond leeft. Ga er anders even bij liggen. Op je buik, in plankhouding, dat is ook meteen heel goed voor je buikspieren. Kijk om je heen. Wat zie je. Schrijf een verhaal dat begint met een observatie vanaf die hoogte. Hou die hoogte vast, zonder te benoemen dat jouw personage een klein persoon/een kat/een hond of een andersoortig wezen is. De meest verrassende tekst wint een toekomstig boek! (het komt eind april uit en er is nog steeds geen voorkantplaat, maar wel een andere plaat van Chuck Groenink en die zet ik hierboven)
Maximale lengte van je verhaal (als tenminste gratis feedback zou willen of als je kans wilt maken op een boek): 750 woorden.
Stuur maar op.
