4 tips bij het zoeken naar de kern van je verhaal

Ben je de hele dag lekker aan het schrijven, zonnetje erbij, koffer ernaast, lees je de volgende dag terug wat je schreef: is het bagger. Zocht je lichtvoetige acrobaten, blijk je zombies te hebben gekleid, hartloze wezens met holle ogen. Waar is de kern? Waarom schrijf ik? Wat wil ik precies zeggen? Je vraagt het je vertwijfeld af. De zombies gaan je er niet bij helpen.
Kortom: hoe vind je de kern van je verhaal?
1. Goed op jezelf letten. Soms zit die kern niet in je eigen verhaal, maar in het verhaal van een ander, of zelfs in een film. Zodra je huilt of lacht op een plek waar verder niemand speciaal hard huilt of lacht, maak dan een aantekening. Schrijf zo eerlijk mogelijk op wat je raakte en dat kan lastiger zijn dan het lijkt. Waneer zo eerlijk mogelijk zijn is het sleutelwoord. Misschien lach jij per ongeluk heel hard om pijn. Misschien word je verdrietig van een druipend ijsje, maar niet per se van de persoon die om dat ijsje heen zit. Schrijf het op zoals je een droom zou opschrijven die je niet wilt vergeten: gebruik zoveel mogelijk details.
2. Denk aan vroeger, aan de route naar school. Wat komt het eerste in je op? Denk daarna aan een emotioneel moment uit je jeugd, hoeft niet per se met naar school gaan te maken te hebben Combineer beiden in één verhaal.
3. Waar schaam je je voor? Dat is ook een kern.
4. Last but not least. Schrijf. Schrijf eerst een hele dag onzin, frivole niemandalletjes, schrijf over gebraden kip en hoe je nog steeds van die geur houdt terwijl je al vijf jaar veganist bent.
Volg eerst je pen en ga daarna pas de kern van een verhaal zoeken. Ik weet het, er zijn mensen die het precies andersom doen. Maar dit zijn mijn 4 tips. Vragen? Mail me.