Terug

Oioi Havo 3, dat was even schrikken. Niemand las, niemand hield van verhalen en zelfs de lieve meisjes vooraan kwamen niet boven het lawaai uit. Maar ik leerde van ze, dat dan weer wel. Ik leerde dat ze van beeld houden, maar zelfs daar niet echt naar een verhaal kijken. Dus gingen we beelden raden….

Net als het niet harder kan regenen, gaat het nog harder regenen. De Belgische wegen zijn gemaakt om te aquaplanen, maar het is niet druk op de weg – voor zover ik kan zien. We zijn onderweg naar Aran die op klimkamp is in het Franse Fontainebleau, een plek die elke klimmer blijkt te kennen,…

We bladeren door de herfst, met (niet eens zo heel ver) in de verte als aanrollende donder de Kinderboekenweek en daarna New York. Ochtenden met mist en Milo die als hij moe is niet stopt met kwebbelen. Of allebei de jongetjes die heel hard Bach zitten te neuriën. Want dat is het melodietje van dat…

Het zit dan de hele tijd in mijn achterhoofd, maar gelukkig zit daar nogal veel, dus dan denk ik er nauwelijks aan. Totdat ik al mijn papiertjes heb geordend, de enveloppen bij elkaar heb gelegd, voor de tiende keer heb bedacht dat ik de watermeter bij de boot moet checken, maar dat dat niet kan…

Ik droomde vannacht dat Arans tand eruit was. En dat die van mij er toen ook uit ging. Allebei een gat in onze mond. Zo precies weet ik dat gevoel van vroeger nog. Dat je tong de hele tijd naar dat scherpe randje ging. De hele tijd duwen en wiebelen. Dat ik een touwtje aan de deur…