Vannacht klom er een gloeiend ventje in het grote bed. Bleef daarna klagen dat hij niet lekker lag. Voetjes in mijn rug. Hand op mijn neus (even knijpen), veel te warm lijfje tegen me aan, over me heen, toch weer van me af. Op de deken, onder de deken. Het is dat de gordijnen dik zijn, anders hadden we het licht kunnen zien worden. Toen ik uiteindelijk moeizaam begon met opstaan, lag hij te slapen. Ik keek een tijdje naar mijn langharige nachtmonstertje.
Hij was prachtig.
Och och och wat bungelde ik gisteren. Met dertig kinderen die allemaal tegelijk bloederige suggesties schreeuwden voor het gruwelijke einde van de hoofdpersoon en een juf die het me met een vriendelijke glimlach helemaal zelf liet uitzoeken. Het was de tiende klas in drie dagen tijd en in mijn hoofd klonk een gestaag aanzwellend zoemen….
Voor de deur kwam ik Iwan tegen, die er sinds kort bleek te werken. We vonden het allebei een goed teken; vrienden treffen voor de deur van een spiritueel centrum. Eenmaal binnen verdwaalde ik al snel in de wierook en de trappen, ik zag nog de ex van een ex lopen die met een zoete…
Gisteren was ik bij mijn vader omdat hij een nieuwe koelkast kreeg. Natuurlijk kwamen ze later dan ze zeiden, dus we hadden tijd om in de woest verwilderde tuin een haring te eten, en de wat zachte paprika ook maar meteen, want misschien moest die nieuwe wel 24 uur zonder stroom vanwege het veilig terugklotsen…
Zo knalden we met een big mama het nieuwe jaar in. Een zwaar ding was het, Edwin zwoegde ermee op de fiets, met Aran oplettend ernaast, want hij mocht niet scheef, dan werkte hij misschien niet. Hij werkte wel. Een hele vuurwerkshow in zijn eentje was t. Alle jongetjes stonden met open mond te kijken….
In de nacht komt het onweer. Het rent over de zee. Het duurt niet lang, een minuut of tien, genoeg om me wakker te krijgen. Ik staar naar de lichtshow, deze derde nacht van onze moeder-zoon vakantie. Woek verlegt een been, zucht, slaapt verder. In de ochtend volgt de wind. De golven worden alsmaar hoger….
Opeens ben ik me heel bewust van geen pijn in mijn rug. Van mijn snelle vingers die dit opschrijven. Van een hoofd dat niet zwaar is, sterker nog, dat uitstekend functioneert. Misschien ben ik wel goed in tijden van veel tegelijk. Mijn vader sinds gisteren in die revalidatiekliniek, en (gelukkig) een rij vrienden die bij…
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Ik kreeg een grote glimlach <3
Je bent lief, Jowi! X