Och het was zo fijn op de berg van Anna en haar familie.
Maar verstandig als we zijn keren we één dag voor het vliegen terug naar Madrid, om niet teveel tegelijk te reizen.
Misschien hadden we ook nog iets met halverwege kamperen moeten verzinnen, want Milo slaat aan na drie uur rijden. Dan moeten we nog een uurtje of twee.
Gelukkig laat hij tussen het gillen door merken dat zijn taal enorm vooruit is gegaan: MIJ!!! AUTOE! MIJ!
Das toch een zin met drie woorden.
Gisteren begroeven we mijn oom Rob, de vader van grote Aran. Hij was dikke vrienden met mijn Aran, kleine Aran, we noemden hem opa Bos of opa Tak. Als ze elkaar zagen, gingen ze lopen, heel eensgezind. Dan gingen ze takken zoeken. Takken die steeds groter werden, maar die evengoed werden meegesleept, neergezet, goedgekeurd. Kleine…
Als ik in de file naar huis sta heb ik tijd om wat mensen te appen. Ik stuur een bericht naar Monique over het kinderboekenbal, waar ik nog geen kaartje voor heb, omdat ik ‘in between uitgevers’ zit, zelfs al is mijn boek Beste broers dit jaar kerntitel. Hoe het met het uitruimen gaat vraagt…
Ik ga er toch nog iets over schrijven, over die nasleep van de brand. Gisteren bij het AFK kreeg ik cadeautjes. Thee, en een theeglas, en meel voor bananenbrood en kaarsen (van het vuur, door het vuur). Ik maakte dat bananenbrood vanmorgen, omdat Aran terug is uit Parijs (hij slaapt nog steeds). En nu ruikt…
12:56, over 10 minuten ga ik koffie maken voor de Schrijversacademiestudenten die om 13:30 binnenstromen. Hoe vaak ik het ook doe, die stuk voor stuk getelde minuten voordat ze voor het eerst samenkomen vind ik altijd spannend. Alsof je weet dat je verliefd gaat worden, maar je weet nog niet hoe, want je hebt hun…