We zitten bij de logopediste omdat Woek de G en de R niet zoals het hoort kan uitspreken. Hij vindt het maar spannend. Het is ook nogal wat, opeens aan je woorden denken en dan ook nog iets met een keel en een tong en een stokje.
De logopediste heeft een spel, dat wil hij wel proberen.
Hij zegt: ‘G-ans.’ De G is zacht als een heuveltje boter.
‘Ok,’ zegt ze, hoorbaar niet overtuigd, ‘wil je het nu nog eens proberen?’
Hij kijkt haar ernstig aan: ‘Nee.’
Morgen is mijn moeder een jaar dood. Ik kijk al een tijdje naar die dag in mijn agenda. Zoals hij daar tussen de andere dagen ligt als een vetbubbel, ongrijpbaar. Ik ga naar mijn vader, morgen, maar we hebben het er nauwelijks over. Onze gesprekken zijn praktisch. Over wandelen in het bos, over geldzaken, wie…
Ze raakt even mijn buik aan, want dat is hoe hoog ze is. Daarna laat ze haar ringetje zien; het steentje was eerst heel, maar nu niet meer. Ik zie het.We zitten in een ongebruikt klaslokaal, beter dan het halletje waar we eerst zaten. We hebben het over personages en wat dat zijn, en vooral…
Ze kwamen. Omdat het in de buurtkrant had gestaan, omdat ze het op de site hadden gezien, of omdat ze mijn vrienden zijn. Wat zeg ik; iedereen die kwam was mijn vriend. Ze trotseerden de twee dagen pisweer die we per ongeluk voor ons evenement hadden uitgekozen. Ze liepen met erwtensoep en gluhwein van Sonja…
Het is warm in de onderzoekskamer en dat is prima, want Milo loopt in zijn luier. Woek vraagt of hij zich ook mag uitkleden, maar dat mag dan weer niet. ‘Ah,’ zegt Woek verongelijkt. Al die aandacht voor zijn broer vindt hij een beetje moeilijk. Een verpleegkundige heeft Milo net gemeten en gewogen, straks komt…
‘Ik snapte het einde niet zo goed.’ Ik neem een slok koffie en kijk naar mijn twee zonen en mijn twee neefjes. ‘Nou,’ zegt Joost van vier, ‘er was dus een kleurenvanger.’‘Een kleurendief,’ knikt Milo. ‘En die raakte zijn kracht kwijt als je zijn helm afpakte,’ gaat Joost verder.‘Dus toen hadden de rovers gewonnen.’ Alle…
Of lees het, (met betaalmuur) hier