De overstap

Hij kwam binnen met een ‘haai ik ben Dirk.’
Meestal durven mensen niet zomaar een boot binnen, maar deze Dirk de monteur durfde dat wel. Even dacht ik dat hij aardig was. Hij wilde ook koffie.
Daarna stelde hij vast dat de modem die ik had, een ‘Rolls Royce’ was. Veel beter dan wat ik ging krijgen.
‘Maar ik wil geen Volkswagen als ik een Rolls Royce heb,’ sputterde ik tegen.
Hij moest erom lachen. ‘Een Volkswagen? Een Skoda.’
Daarna ging hij evengoed aan de slag. Want ik zat nu eenmaal contractueel vast aan Telfort. Iets wat Dirk nóóit zou doen. Ja, hij werkte voor ze, maar hij was zelfstandig ondernemer, ze huurden hem in, ze vroegen hem nooit om zijn mening. Wat ook niet hoefde, want die gaf hij toch wel.
Ja hoor, daar kwam hij al, een mening, tijdens het bellen met Telfort: ‘Als ik zo lang in de wacht sta gaat het waarschijnlijk mis met die connectie. Dat zou ik bij mijn eigen xs4all nou nooit hebben.’
Er nam iemand op.
Ik ging ondertussen even kijken waarom Milo zo verdacht stil was.
Even later stond Dirk in mijn slaapkamer, waar Milo alle handdoeken en doekjes en ook alle plastic bekers met duidelijk gevoel voor inrichting over de grond had verspreid.
‘Er zit geen signaal op de lijn,’ meldde hij monter. ‘Dus ik ga.’
‘Dan moet je toch juist blijven?’
Hij lachte. ‘Dat zou vrijwilligerswerk zijn.’
Of dat een mening was of een feit ontging mij, net zoals ik niet begreep waarom deze monteur me niet ging helpen met waar ik voor betaalde: het maken van De Overstap van de ene naar de andere provider.
Dirk kon er ook niks aan doen zei hij. ‘Wie dan wel?’ vroeg ik.
Vond hij ook grappig.
Dat lachen begon me steeds meer tegen te staan.
Ik stroopte mijn mouwen op.
Dus mochten jullie Dirk zoeken, dan is hij vissen. Onder de boot.
En oh ja.
Daarna kwam er alsnog signaal op de lijn. Toen heb ik Dirk weer opgevist. Vrijwillig.

Vergelijkbare berichten