Een echte baan
Ik zit in mijn jaarlijkse ‘ik moet een echte baan’ fase. De vakantie voorbij, grootse plannen, geen geld. Zou het niet makkelijker zijn, denk ik steeds. Iets waarbij ik kan maken, maar dan met een groep, binnen een structuur, iets uitbouwen, in plaats van steeds opnieuw opbouwen.
Mijn hoofd ontsteekt er een beetje van, en met bolle wang hobbel ik naar de sportschool. Dat kan ik tenminste, troost ik mezelf. Bikkelen, doorgaan, jumping jacks. Misschien is daar wel ergens heel erg behoefte aan.
