De ene had pijn in zijn voet vannacht. Een vakkundig aangelegde sok hielp. De andere moest hoognodig koprollen oefenen, terwijl hij dat dus al heel goed kan – jammer van die bedrand, steeds.
Nu zit ik omringd door jongetjes te schrijven. Woek weet wel waarover. ‘Er waren eens een paar tandenstokers, schrijf daar maar over mama.’
Heel herfstig allemaal. Heel gezin. En ‘gezin’ voelt nog steeds zoals dat rijbewijs heel lang voelde: dat ze míj laten rijden, dat is toch ongelooflijk.
Of lees het, (met betaalmuur) hier
Sinds de identiteitsfraude heb ik al mijn wachtwoorden gewijzigd (het dilemma: allemaal nieuwe wachtwoorden die je gaat vergeten, één versleutelde sleutelhanger – maar wat als iemand die kraakt, maar wat als je dát wachtwoord vergeet), dus nu duurt het even voor ik verder kan aan een verhaal, want alle software (lees, in dit geval, Dropbox)…
Zo’n blog, dat is allemaal voorgrond. Wat zet je in de etalage. Vertel je dat je nu naar de bieb wil maar dat het regent. Of iets diepers, over een verhaal dat er nog niet is, maar dat komt (maar nee, dat verhaal moet je natuurlijk pas vertellen als het er is) Een beeld misschien: een…
nu waarom ze zeggen dat het winnen van een prijs overweldigend is. Dat komt omdat je er zo blij van wordt en door al jullie gelukswensen en lieve berichten. Dank jullie wel! Het schijnt buiten te regenen, maar ik merk er even niks van.
‘Maken jullie eens een verhaal’, zei ik een keer tegen een klas. ‘Ik sta hier steeds maar te praten, terwijl ik zeker weet dat jullie er al heel goed in zijn.’ ‘Echt niet.’ brulde de klas. ‘We weten niet hoe dat moet.’ We keken elkaar in wederzijdse verbijstering aan. ‘Hoezo weten jullie dat niet?!’ riep…
Laatste schoolbezoek Kinderboekenweek 2020