Best ever

Ze raakt even mijn buik aan, want dat is hoe hoog ze is. Daarna laat ze haar ringetje zien; het steentje was eerst heel, maar nu niet meer. Ik zie het.
We zitten in een ongebruikt klaslokaal, beter dan het halletje waar we eerst zaten. We hebben het over personages en wat dat zijn, en vooral ook; wie ze verzint. ‘Schrijvers,’ zeggen de kinderen. Hun ogen worden groot als zij ook mogen verzinnen.
Ballen voor open doel; dat is verhalen maken op scholen. Want alles is goed, en zelf verzonnen telt het hardst. Dit is niet leren, dit is ontdekken dat je het al kan. Dus de kinderen scoren en blijven scoren, van taalachterstand of leerproblemen merk je niks. Ze zijn hier goed in en ik ook. Dus dat werkt wel.
De juf komt nog even langs. ‘Dit was de best ever les,’ had een jongetje gezegd. Er komt een nieuwe groep binnen, met verse jongetjes. Eén van hen vindt het ringetje onder de tafel, hij komt het me laten zien.
‘Breng het maar naar groep 3,’ zeg ik. ‘Dan ben jij de piraat en is zij je vriend. Dan loop je niet door school, maar door een verhaal.’
‘En dan had ik heel veel armen,’ zegt hij knikkend.