We hebben Milo’s haar nooit geknipt, dus nu heeft hij lange krullen. Pluizig lange krullen, minstens-één-keer-per-dag-borstelen-krullen. Gisteren deed ik er een knotje in. Hij stond de hele tijd voor de spiegel verbaasd naar zichzelf te kijken. Tot het knotje los was. Toen at hij de tafel op.
Dat je met een hoofd op hol wakker wordt, omdat je gisteren ruzie had en nu een klus mis is gegaan en dat je ooit de Jowi-wet bedacht dat bij misgegane klussen kleren dienen te worden gekocht, wat je deed. Maar dat ik toch, tijdens het wakker worden, bedacht dat het beter kon en dat…
Soms denk ik: waar komt hij nou weer vandaan. Dat jongetje dat daar vol ijver boekenloopt. En dan denk ik; oh ja, uit mij. Alsof dát zo logisch is.
Vanmorgen om zes uur zat ik op het dek van de boot in mijn spijkerbroek en mijn klusschoenen en met twee vesten – allebei de capuchons op mijn hoofd – een hemd en een T-shirt aan. Ik schroefde de bouten vast, opdat de dekplaten niet weg gaan waaien als er binnen eenmaal isolatiefoam op de…
Het was klein en traditioneel, met de kist door de dorpsstraat en luidende klokken en alle winkels gingen dicht. Wij liepen achter de kist aan, mensen stonden langs de weg. Ze stonden stil en keken, respectvol. Een mevrouw die op een rollator zat stond op toen de kist voorbij kwam. Een man op een straathoek,…
Ik vroeg mijn vader of het mocht, schrijven over hem, de komende tijd. Om het leegruimen van het huis bij te houden, om de tijd bij te houden. ‘Het gaat over jou, maar ook over mij, en hoe het voelt,’ zei ik. En ik dacht: over dat ik ooit wegliep, dat ik dat huis wat…
Voor de blog van de opium op 4 (die ik nog even moet zoeken) hebben we net een foto genomen, waarbij ik enigszins normaal kijk, maar ik voel me natuurlijk eigenlijk zo. of zo: Nu eerst een plan maken. Wat ga ik doen.
Dat je met een hoofd op hol wakker wordt, omdat je gisteren ruzie had en nu een klus mis is gegaan en dat je ooit de Jowi-wet bedacht dat bij misgegane klussen kleren dienen te worden gekocht, wat je deed. Maar dat ik toch, tijdens het wakker worden, bedacht dat het beter kon en dat…
Soms denk ik: waar komt hij nou weer vandaan. Dat jongetje dat daar vol ijver boekenloopt. En dan denk ik; oh ja, uit mij. Alsof dát zo logisch is.
Vanmorgen om zes uur zat ik op het dek van de boot in mijn spijkerbroek en mijn klusschoenen en met twee vesten – allebei de capuchons op mijn hoofd – een hemd en een T-shirt aan. Ik schroefde de bouten vast, opdat de dekplaten niet weg gaan waaien als er binnen eenmaal isolatiefoam op de…
Het was klein en traditioneel, met de kist door de dorpsstraat en luidende klokken en alle winkels gingen dicht. Wij liepen achter de kist aan, mensen stonden langs de weg. Ze stonden stil en keken, respectvol. Een mevrouw die op een rollator zat stond op toen de kist voorbij kwam. Een man op een straathoek,…
Ik vroeg mijn vader of het mocht, schrijven over hem, de komende tijd. Om het leegruimen van het huis bij te houden, om de tijd bij te houden. ‘Het gaat over jou, maar ook over mij, en hoe het voelt,’ zei ik. En ik dacht: over dat ik ooit wegliep, dat ik dat huis wat…
Voor de blog van de opium op 4 (die ik nog even moet zoeken) hebben we net een foto genomen, waarbij ik enigszins normaal kijk, maar ik voel me natuurlijk eigenlijk zo. of zo: Nu eerst een plan maken. Wat ga ik doen.
Dat je met een hoofd op hol wakker wordt, omdat je gisteren ruzie had en nu een klus mis is gegaan en dat je ooit de Jowi-wet bedacht dat bij misgegane klussen kleren dienen te worden gekocht, wat je deed. Maar dat ik toch, tijdens het wakker worden, bedacht dat het beter kon en dat…
Soms denk ik: waar komt hij nou weer vandaan. Dat jongetje dat daar vol ijver boekenloopt. En dan denk ik; oh ja, uit mij. Alsof dát zo logisch is.
Vanmorgen om zes uur zat ik op het dek van de boot in mijn spijkerbroek en mijn klusschoenen en met twee vesten – allebei de capuchons op mijn hoofd – een hemd en een T-shirt aan. Ik schroefde de bouten vast, opdat de dekplaten niet weg gaan waaien als er binnen eenmaal isolatiefoam op de…
Het was klein en traditioneel, met de kist door de dorpsstraat en luidende klokken en alle winkels gingen dicht. Wij liepen achter de kist aan, mensen stonden langs de weg. Ze stonden stil en keken, respectvol. Een mevrouw die op een rollator zat stond op toen de kist voorbij kwam. Een man op een straathoek,…
Ik vroeg mijn vader of het mocht, schrijven over hem, de komende tijd. Om het leegruimen van het huis bij te houden, om de tijd bij te houden. ‘Het gaat over jou, maar ook over mij, en hoe het voelt,’ zei ik. En ik dacht: over dat ik ooit wegliep, dat ik dat huis wat…
Voor de blog van de opium op 4 (die ik nog even moet zoeken) hebben we net een foto genomen, waarbij ik enigszins normaal kijk, maar ik voel me natuurlijk eigenlijk zo. of zo: Nu eerst een plan maken. Wat ga ik doen.