We zitten in de stuurhut, Milo en ik, allebei op ons schermpje. Hij kijkt naar neerstortende auto’s (‘met niemand erin hoor, met niemand erin’). Ik ga zo verder schrijven aan mijn nieuwe kinderboek over een verdwaalde opa.
Buiten is het mistig. Misschien wel het ideale soort weer voor mij. Op dit moment. Genoeg om je directe omgeving te zien, iets verderop wordt alles wit. Je weet niet wat er komt. En de mogelijkheden zijn oneindig.
Elke avond werk ik mijn powerpoint bij. Omdat ik ‘vrolijk’ had staan bij ‘zielige’ muziek. Omdat ik meer plaatjes nodig had. Omdat ik nieuwe vragen verzon. Ik krijg tips onderweg van door de wol geverfde docenten, en af en toe ontstaan onderlinge discussies over goeie boeken. Vandaag had ik bovendien een lieve school, dat hielp…
Ik ging speciaal wat eerder naar mijn ouders om te helpen met de Ipad. Want die luisterde niet goed. De laptop bij nader inzien ook niet. Het bleek ingewikkelder dan het vinden van een mooie plek om later deze maand hun Gouden Huwelijk te vieren, dat was gewoon een kwestie van Caroline appen, die weet…
Het was tweede kerstdag en we gingen naar de Heemtuin om een herinneringsplek voor Helbertijn te zoeken. De gemeente had namelijk gezegd dat het bijna nergens mag, maar heel soms wel. Als wij concreet waren, konden zij dat ook zijn. We gingen naar de Heemtuin om concreet te zijn. Er was een plomp met van…
Mijn toetsenbord had het moeilijk (het piepte astmatisch) en daarom zocht ik al een tijdje een nieuwe. Online natuurlijk, want dan heb je lekker veel keuze. Ik had geen geluk; de eerste typte niet lekker. Bij de tweede bleef na een paar verhalen de enter-toets hangen. ‘Ik tik vast te hard,’ zei ik grappend tegen…
We zijn op de werf. Dat is iets wat je één keer per zeven jaar doet, en met deze boot hebben we het nog nooit gedaan. Dus ik voel me een amateur, bij het losmaken van de boot (hoe krijgen we die vast gerotte knopen uit die touwen?) bij het aanleggen, over knopen gesproken, hoe…
