Paradox: het is makkelijker om trots te zijn op dingen die je niet voor je werk doet.
Zoals het bedenken van de Roversvideoclip.
Die gaan we morgen opnemen, met alle rovers uit de buurt (dus mocht je nog een rover hebben en in de buurt zijn).
Maar het helpt natuurlijk ook om trots te zijn als je hulp hebt. Zoals mijn persoonlijke tekenaar Woek, die het verhaal van de clip voor me tekent.
Dit is het begin:
Milo zingt elke dag ‘in de gloria’ en ‘hoera hoera hoera’. De hele tijd, achter elkaar door. Het leven één groot verjaarsfeest. Maar omdat hij ook ooit prematuur was wordt hij getest. Dit keer op het moment dat hij ongeveer twee jaar oud zou zijn, namelijk nu. Hij werd eigenlijk 13 mei al twee, maar…
Geen vuurwerk gisternacht, maar ook geen overijverige toezichthouders. Milo huilde dat zijn broer niet mee mocht naar zijn kinderopvang, Woek was klassenhulpje. Zijn gezicht rimpelde van ernst. Hier bij de studio nemen de vaste schippers hun vaste plekken weer in; iedereen stiekem opgelucht dat het leven weer normaal is. Sail is goed voor je hoofd:…
We rijden door de storm. Aran en ik op onze fiets, Milo bij mij voorop, als een geel boegbeeldje. We zijn op weg naar Liv, het speelvriendinnetje van Milo. Milo verheugt zich er al de hele week op. De hardste regen en wind raakt ons op de verbindingsdam. De fietser voor ons zwiept bijna het…
De katten hadden ruzie vannacht en nu heeft Mo een kras op zijn neus en heel veel aandacht nodig, heb ik de feromonen voor Broccoli nog een standje hoger gezet. Mijn batterijen zijn op – de AA bedoel ik, niet metaforisch – dus kan ik geen proefopnames maken voor een nieuw podcastplan. Online kom ik…
Toen mijn moeder nog in de revalidatiekliniek lag, zonder been, bijkomend van de operatie, werd het lente. Dus we gingen naar buiten. Achter de kliniek was een schelpenpad, een bruggetje, bomen. ‘Hoor je de specht,’ zei ze dan opgetogen. Ik wees op plantjes, waarvan ze altijd de namen wist.Het rondje werd steeds groter, hoewel ik…
We namen de bus naar San Nicolaas. Want de bus is leuk; dan zie je alle kanten van zo’n eiland. Het werkte; lus na lus, schoolkinderen in lange mouwen en spijkerbroeken terwijl het buiten dertig graden is. Af en toe een kreet van achterin de bus als de chauffeur moest stoppen. Wat nou haltes.Omdat de…