Achter mij in t Lloyd hotel zat een mevrouw te bellen. Met zo’n prachtig Engels accent vol dure scholen. Ik luisterde niet echt mee, want ik schreef over reuzen. Na een tijdje begon ik me wel af te vragen wat haar functie was. Directeur misschien, manager. Ze had het vaak over films en distributie, zelden over het…
Keelpijn, wat eerst een mugje was, zat vanmorgen als een volgroeide mot in mijn keel. Op zo’n moment ben ik zo blij dat ik geen opera zing. Zolang ik hersenen heb kan ik schrijven. En als ik op de radio moet, nou ja, dan fluister ik desnoods. Ik kan heel goed hees fluisteren. Vroeger had ik een…
We brengen Woek naar school en fietsen door naar de Hema. Dan naar de slager, de kluswinkel, de fietsenmaker. De fietsenmaker zet de voetsteuntjes van het fietsstoeltje van Milo wat lager terwijl Milo gewoon op het stoeltje kan blijven zitten. ‘Dankjewel,’ fluistert Milo met grote ogen. We fietsen weg. ‘Dat was lief,’ zucht mijn kind.
Spelen met bewegend beeld, daar zou een tweede leven handig voor zijn. Zo rustgevend is dat, denken in beeld, in plaats van dat gedoe met woorden. Vandaag mocht ik spelen met de clip voor het Dapperlied, het lied bij het tweede boek van Stan en de negen rovers. Er staat al een ruwe versie online. Het is…
Het begon met een tulband. Maar elke keer als ik terugkwam in de lerarenkamer stond er meer eten op tafel. ‘Er is iets met een kunstwerk dat vanmiddag wordt onthuld,’ legde mijn begeleidster uit. Een fijne vrouw die elk pauzetje even bij me kwam zitten en vertelde over het leven op een grote school ‘in…
Ik ben buiten op onze steiger aan het puinruimen. Het is acht uur, ik heb nog niet eens koffie gedronken. Maar straks komen de vuilnismannen en dan is het toch handig als dit en als dat en nog meer kindertroep die eigenlijk kapot is, met die mannen meegaat. Spinnen. Overal. De meest prachtige webben (webs) verwoest…