We brengen Woek naar school en fietsen door naar de Hema. Dan naar de slager, de kluswinkel, de fietsenmaker. De fietsenmaker zet de voetsteuntjes van het fietsstoeltje van Milo wat lager terwijl Milo gewoon op het stoeltje kan blijven zitten. ‘Dankjewel,’ fluistert Milo met grote ogen. We fietsen weg. ‘Dat was lief,’ zucht mijn kind.
Ik tekende er een kuikenlijf aan vast. De slaap nog in mijn ogen, door de regen terug vannacht, heerlijk gegeten bij Joukje, Savannah Dry en dan nét als je in bed ligt weer zo’n Milo naast je die ‘mijn mama’ murmelt en als een hondje nog even zijn plek moet zoeken. Dus het voelde vroeg,…
Ik dacht over een blog en wat de grenzen zijn. Toen met Milo was het overleven. Dus ik schreef. Er was geen grens. Anderen voelden hem wel, die grens, vonden dat ik er overheen was gegaan. Dat zeiden ze niet letterlijk, ze zeiden, gut, schrijven over een te vroeg geboren kind, dat zou ik niet…
Via via kende ik een zeemansvrouw. Haar man was kapitein, half jaar op, half jaar af. De maand voor hij naar wal kwam was koortsachtig. Veel geëpileerde haren, maar ook andere zaken die moesten worden opgepoetst of juist weggemoffeld. Ik geloof dat ze allebei voor elkaar stopten met roken. Ieder half jaar weer. Toen hij…
‘Zullen we nog even zoeken naar een datum om uit eten te gaan?’ vraag ik Edwin, terwijl hij een boterham smeert en ik met een slapend kind in mijn armen naar de douche loop. Het slaperige kind deponeer ik onderweg bij zijn grote broer in badjas, die ontbijt knabbelend op de grond zit, poes Broccoli…
Vanavond ga ik naar de première van Under my Skin van Isabelle Beernaert in Den Haag (heb haar geïnterviewd dus kreeg een invite) en de dresscode is ‘gala in natural colours’. Aangezien ik niet op die rode loper hoef maar toch graag gehoorzaam ben, ga ik mijn keifijne nieuwe kamelige Frye laarzen aantrekken en een…
(foto van Friso Kooijman) Acht uur was het gisteren en toen sliep ik. Of ja, vijf minuten over acht, want ik vroeg me nog precies vijf minuten bezorgd af of ik dan niet vanaf drie uur zou wakker liggen (niet dus). ‘Give peace a chance’ zong ik zachtjes en toen snurk. Komt door mijn knie natuurlijk,…
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
wat indrukwekkend!
Liefs, Hendriek
ik vertel het Eise, dag!
Dank je Hendriek! Liefs ook aan Eise.