Geen gat, niet te vangen

Ik haal het er weer af bedacht ik me vannacht vol schaamte. Dat bericht over dat zwarte gat. Wat een drama, wat een overdrevenheid. Ik post in plaats daarvan iets verstandigs iets over de politiek. Iets zwart-wits. Tien manieren om je hoofd recht te houden. Iets over lijn aanbrengen, doen wat columnisten doen. Duiden, plaatsen, veroordelen.
Als ik weet wat goed is, wat fout, kan ik helderder leven. En als we dat allemaal vinden, komen we misschien zelfs in Actie.
En dan komt Milo uit bed die heel graag op de Ipad wil. Of anders op de telefoon. ‘Het is geen weekend,’ zeg ik. Want alleen in het weekend zijn we makkelijk.
‘Jawel,’ zegt Milo heel overtuigd. ‘Het is wèl weekend.’
En dat vind ik dan wel weer cool. Wat nou realiteit, wat nou woensdag, je besluit gewoon dat het nu weekend is. Omdat jij dat wil.
Het is wat minder helder, en we moeten het onderweg allemaal zelf verzinnen, maar vandaag is het weekend. Ik ga even uitslapen.

 

 

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.