Jacht

Terwijl aan de overkant van de oceaan een heel continent in zee dreigt te verdwenen, concentreer ik me hier op nieuwe verhalen. Verhalen die het gat na Weg moeten opvullen. Verhalen die iets nieuws vertellen, die mij iets nieuws vertellen, die maken dat ik weer begrijp wat ik aan het doen ben – behalve dropjes eten.

Links van me de kop van een ramenwas-schoonmaakborstel, zo’n meterslange, vastgehouden door een man beneden, met – dat moet toch haast wel – permanente nekkramp. En voor me dit scherm. Waar deze woorden op verschijnen.

Verhalen die ertoe doen. Verhalen over geven en liefhebben en dat je na afloop denkt: hell yeah, ik grijp het vast, dat leven. Ik grijp die verkrampte nek, ik zet er mijn tanden in.  Borstel ik daarna mijn eigen ramen wel even.

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.