Beeldtaal
Gisteren de hele dag aan het filmpje zitten klooien. Het werkt net als een verhaal maken, zo blijkt: de beelden kruipen in je hoofd en gaan daar een potje zitten kaarten. Met zichzelf. Tot ze opeens in een andere volgorde liggen en je denkt (meestal zit je dan net op de fiets): JA, zo moet het. Meestal is het dan ook net een uur of vijf en moet je de kinderen eigenlijk al opgehaald hebben.
Maar ik heb wel een nieuwe versie