Supermanlollie

Vanmorgen heb ik het wereldrecord traktaties maken verbroken. Coronaproof ook nog. Milo is in de vakantie jarig geweest en ik had het bedacht van tevoren, dat dinsdag een goeie dag zou zijn. Dan is er de leuke juf (de andere is ook leuk, maar vaker boos), dan hebben ze die eerste rommelig nadevakantie-maandag al gehad.
Perfect.
Behalve dan dat ik het was vergeten.
We hadden drie kwartier.
Dus snel naar de jumbo, voor lollies, want het moet verpakt, dus dan kun je kiezen uit lollies en chips.
We hadden supermannetjes bedacht. Of bedacht, afgekeken van internet. Milo zat thuis de maskers met de ogen te knippen en te kleuren en daarna in supersnelle samenwerking zelfs hier en daar nog wat capejes aan die lollies geplakt, ik pulkte net nog wat lijm van mijn vingers.
Ik ben geen knutselaar, doe mij maar banjeren en verhalen vertellen, gelukkig is Milo handig en geduldig met me.
Hij liep er zelf mee naar binnen, alle superlollies in een ‘door kind draagbare bak’ – want dat is ook nog iets, dat je niet als hulpje de klas in kunt hollen om alle losgelaten oogjes nog snel even met wat spuug (mag tegenwoordig ook al niet meer, spuug) vast te plakken.
We hebben het gered. Nu is hij echt acht.

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.