Prachtgloei
Vannacht klom er een gloeiend ventje in het grote bed. Bleef daarna klagen dat hij niet lekker lag. Voetjes in mijn rug. Hand op mijn neus (even knijpen), veel te warm lijfje tegen me aan, over me heen, toch weer van me af. Op de deken, onder de deken. Het is dat de gordijnen dik zijn, anders hadden we het licht kunnen zien worden. Toen ik uiteindelijk moeizaam begon met opstaan, lag hij te slapen. Ik keek een tijdje naar mijn langharige nachtmonstertje.
Hij was prachtig.
Ik kreeg een grote glimlach <3
Je bent lief, Jowi! X