Omdat het soms ook over iets anders gaat, hier
[maar nu even niet; om derden niet te kwetsen heb ik deze post weggehaald]
Gisteren begroeven we mijn oom Rob, de vader van grote Aran. Hij was dikke vrienden met mijn Aran, kleine Aran, we noemden hem opa Bos of opa Tak. Als ze elkaar zagen, gingen ze lopen, heel eensgezind. Dan gingen ze takken zoeken. Takken die steeds groter werden, maar die evengoed werden meegesleept, neergezet, goedgekeurd. Kleine…
Mijn broer en ik staan in de opslag en we zoeken. We kunnen kiezen uit tachtig dozen en een tafel, wat kunstwerken en een kast op zijn zij. Ik heb al in doos 44 gekeken, want dat leek Bart (mijn broer dus) een waarschijnlijke locatie voor de kluis, zelfs al staat er ‘bureauspullen’ op de…
Mijn vader heeft nieuwe oren en nieuwe wielen. Een coole uitvinding die wielen, ze zitten aan zijn gewone rolstoel en dan moet je wel duwen, maar pakken die wielen je intentie op, net als een elektrische fiets. Alleen is mijn vaders intentie dankzij zijn herseninfarct hard rechts, zacht links, dus rijdt hij steeds bijna tegen…
Woensdag ligt mijn boek in de boekhandel (je bent welkom op de boekpresentatie!). Woensdag kun je doen wat ik al deed; eraan voelen, erin bladeren, kippen tellen. Het kriebelt als veertjes, dit boek. En ik wil dat jij het leest. Dan vertel ik je daarna dat ik het schreef in een manische week, maar er…
Maar dat is ok. Dat is het thema van vandaag. Er is regen, mijn hoofd is nat, de wifi wankelt, maar we fixen het. Mijn hoofd droogt op de wifi waar ik een monteur op af heb gestuurd. Dat ik dit bericht schrijf in een mij volkomen vreemd format (WordPress leren, ooit, – lang leve…
Aan het einde van de yogales golfde het weer over me heen. Verdriet. Het besef dat ik nu in een wereld leef waarin mijn moeder niet leeft. En ik probeerde erover na te denken. Waarom het zo moeilijk is om dat echt te beseffen. Het antwoord dat ik verzon is misschien een open deur. Maar…
Gisteren begroeven we mijn oom Rob, de vader van grote Aran. Hij was dikke vrienden met mijn Aran, kleine Aran, we noemden hem opa Bos of opa Tak. Als ze elkaar zagen, gingen ze lopen, heel eensgezind. Dan gingen ze takken zoeken. Takken die steeds groter werden, maar die evengoed werden meegesleept, neergezet, goedgekeurd. Kleine…
Mijn broer en ik staan in de opslag en we zoeken. We kunnen kiezen uit tachtig dozen en een tafel, wat kunstwerken en een kast op zijn zij. Ik heb al in doos 44 gekeken, want dat leek Bart (mijn broer dus) een waarschijnlijke locatie voor de kluis, zelfs al staat er ‘bureauspullen’ op de…
Mijn vader heeft nieuwe oren en nieuwe wielen. Een coole uitvinding die wielen, ze zitten aan zijn gewone rolstoel en dan moet je wel duwen, maar pakken die wielen je intentie op, net als een elektrische fiets. Alleen is mijn vaders intentie dankzij zijn herseninfarct hard rechts, zacht links, dus rijdt hij steeds bijna tegen…
Woensdag ligt mijn boek in de boekhandel (je bent welkom op de boekpresentatie!). Woensdag kun je doen wat ik al deed; eraan voelen, erin bladeren, kippen tellen. Het kriebelt als veertjes, dit boek. En ik wil dat jij het leest. Dan vertel ik je daarna dat ik het schreef in een manische week, maar er…
Maar dat is ok. Dat is het thema van vandaag. Er is regen, mijn hoofd is nat, de wifi wankelt, maar we fixen het. Mijn hoofd droogt op de wifi waar ik een monteur op af heb gestuurd. Dat ik dit bericht schrijf in een mij volkomen vreemd format (WordPress leren, ooit, – lang leve…
Aan het einde van de yogales golfde het weer over me heen. Verdriet. Het besef dat ik nu in een wereld leef waarin mijn moeder niet leeft. En ik probeerde erover na te denken. Waarom het zo moeilijk is om dat echt te beseffen. Het antwoord dat ik verzon is misschien een open deur. Maar…
Gisteren begroeven we mijn oom Rob, de vader van grote Aran. Hij was dikke vrienden met mijn Aran, kleine Aran, we noemden hem opa Bos of opa Tak. Als ze elkaar zagen, gingen ze lopen, heel eensgezind. Dan gingen ze takken zoeken. Takken die steeds groter werden, maar die evengoed werden meegesleept, neergezet, goedgekeurd. Kleine…
Mijn broer en ik staan in de opslag en we zoeken. We kunnen kiezen uit tachtig dozen en een tafel, wat kunstwerken en een kast op zijn zij. Ik heb al in doos 44 gekeken, want dat leek Bart (mijn broer dus) een waarschijnlijke locatie voor de kluis, zelfs al staat er ‘bureauspullen’ op de…
Mijn vader heeft nieuwe oren en nieuwe wielen. Een coole uitvinding die wielen, ze zitten aan zijn gewone rolstoel en dan moet je wel duwen, maar pakken die wielen je intentie op, net als een elektrische fiets. Alleen is mijn vaders intentie dankzij zijn herseninfarct hard rechts, zacht links, dus rijdt hij steeds bijna tegen…
Woensdag ligt mijn boek in de boekhandel (je bent welkom op de boekpresentatie!). Woensdag kun je doen wat ik al deed; eraan voelen, erin bladeren, kippen tellen. Het kriebelt als veertjes, dit boek. En ik wil dat jij het leest. Dan vertel ik je daarna dat ik het schreef in een manische week, maar er…
Maar dat is ok. Dat is het thema van vandaag. Er is regen, mijn hoofd is nat, de wifi wankelt, maar we fixen het. Mijn hoofd droogt op de wifi waar ik een monteur op af heb gestuurd. Dat ik dit bericht schrijf in een mij volkomen vreemd format (WordPress leren, ooit, – lang leve…
Aan het einde van de yogales golfde het weer over me heen. Verdriet. Het besef dat ik nu in een wereld leef waarin mijn moeder niet leeft. En ik probeerde erover na te denken. Waarom het zo moeilijk is om dat echt te beseffen. Het antwoord dat ik verzon is misschien een open deur. Maar…